Κραυγή αγωνίας από τον Αλέξανδρο Ηλιάδη για τη δικαστική απόφαση για το μέλλον του καταφυγίου του

από Μυρτώ Τζώρτζου

Σε απόγνωση έχει έλθει ο γνωστός σε όλους για το φιλοζωικό του έργο Αλέξανδρος Ηλιάδης, μετά τις αγωγές και τα δικαστικά μέτρα εναντίον του για το καταφύγιο αδέσποτων που συντηρεί μόνος του και στο οποίο διαμένει και ένας άστεγος άνθρωπος. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι τον πολεμούν επειδή η γύρω περιοχή χάνει την αξία της λόγω των σκύλων.
Σαν τελευταίο μέσο άμυνας, φίλοι του και απλοί φιλόζωοι πανελλαδικά συγκεντρώνουν ηλεκτρονικές υπογραφές για να αποφευχθεί η εκκένωση του καταφυγίου (υπάρχει link για να υπογράψετε αν το επιθυμείτε στο τέλος του άρθρου αυτού).

Διαβάστε τι έγραψε πριν λίγες ώρες ο Αλέξανδρος στη σελίδα του στο Facebook:

«Αν η απόφαση του δικαστηρίου είναι να βγουν τα σκυλιά μου στο δρόμο, θα πάω μαζί τους, τουλάχιστον ξέρω πως έτσι τα περισσότερα από αυτά -αν όχι όλα- δεν θα απομακρυνθούν από δίπλα μου ακόμα και στο δρόμο, ειδικά αυτά με αναπηρία και τα άρρωστα. Τους έσωσα την ζωή, είμαι ο πατέρας τους και αυτά τα παιδιά μου.

Όσον αφορά το χωράφι που έφτιαξα, έχω ζητήσει από τον άστεγο που φιλοξενώ να φέρει και τους φίλους του που μένουν στο δρόμο, υπάρχει αυτό το μικρό σπίτι εδώ και μια σόμπα να περάσουν το χειμώνα. Αν πάλι δεν τα καταφέρουν στο δρόμο περιττό να πω ότι θα τα ακολουθήσω όπου και αν πάνε, 1000 φορές μαζί τους. Αυτά τα πλάσματα όταν βλέπω τα μάτια τους, όταν τα σκέφτομαι ή όταν τα ονειρεύομαι μπορώ να χαμογελάσω. Πολλοί που με ξέρουν μου λένε ότι μόνο όταν μιλάω για αυτά χαμογελάω και τα μάτια μου λάμπουν και είμαι όμορφος. Και πώς να μην είναι έτσι όταν σκέφτομαι τα μουτράκια αυτά, τα ματάκια τους που είναι καθρέφτης της αγνής τους ψυχής.

Πάντα ήμουν το παιδάκι που δεν είχε φίλους. Δεν μιλούσα ποτέ στης παρέες, δεν έβρισκα κάτι να πω όσο και αν το προσπαθούσα, ενώ με τα ζώα δεν χρειαζόταν να μιλήσω με λέξεις για να είναι φίλοι μου, μού αρκούσε να βλέπω τα μάτια τους για να μάθω την ιστορία τους. Και έτσι έμαθα να τα σέβομαι από πολύ πολύ μικρός. Δεν μου έμαθε κάνεις να τα αγαπάω, αντίθετα έζησα σε ένα περιβάλλον που μου μάθαιναν ότι είναι φυσιολογικό να τα σφάζουμε, είναι φυσιολογικό να τα χτυπάμε, και κάθε φορά που σκότωναν η κακοποιούσαν έναν φίλο μου γινόταν όλο και πιο δύσκολο να καταλάβω τους ανθρώπους.

Έτσι από πολύ μικρός έκανα όνειρα ότι μια μέρα θα σώσω τα ζώα και περισσότερο τα σκυλιά που ήταν η μόνη παρέα μου, και κάθε μέρα οι άνθρωποι μού έδειχναν ότι αυτό είναι αδύνατον. Έτσι πέρασαν πολλά χρόνια και από πολύ μικρός, στα 14, ξεκίνησα να δουλεύω με τον πατέρα μου και με το χαρτζιλίκι που μου έδινε τάιζα τα αδέσποτα.
Τα χρόνια πέρασαν και είχα μαζέψει κάποια χρήματα όχι για να πάρω αμάξι ή κάτι για μένα, όχι για ταιριάζω στην κοινωνία αλλά για να φτιάξω κάτι για τα αδέσποτα που βοηθούσα. Είχα προσγειωθεί, ήξερα ότι ποτέ δεν θα έχω αρκετά χρήματα για να τα βοηθήσω, και ούτε μπορούσαν να περιμένουν να κερδίσω το Τζόκερ. Κάθε μέρα που περνούσε χανόταν και ένας φίλος μου στο δρόμο. Έτσι αποφάσισα με τα λίγα αυτά χρήματα να φτιάξω αυτό το χωράφι και όλα να τα αναλάβω μόνος μου. Προσπάθησα και έμαθα πολλά για της αρρώστιες τους και έκανα όλες της δουλειές μόνος.

Όταν ξεκίνησα αυτήν τη σελίδα πριν έναν χρόνο, οι φιλοζωικές εδώ άρχισαν να μου κάνουν μηνύσεις, καταγγελίες και πολύ ψυχολογικό πόλεμο μαζί με απειλές. Συγκεκριμένα η μεγαλύτερη φιλοζωική εδώ και η δικηγόρος τους μου είπε “θα σε πατήσω κάτω, ήρθες εσύ σκατό να μπεις στο δρόμο μας”. Δεν το κρύβω ότι φοβόμουν, όμως το είχα πάρει απόφαση: Θα βοηθήσω τα σκυλιά μου ή θα χαθώ στην προσπάθεια.

Η φιλοζωική κατάλαβε ότι εμφανίζεται άλλος ένας με αγάπη για τα ζώα, είδα πολλούς εθελοντές να χάνονται από τα χέρια τους και πολλούς από αυτούς που τάιζαν σκυλιά στο δρόμο να εμφανίζονται στο Facebook σαν κακοποιά στοιχεία, ευτυχώς δεν τα κατάφεραν με μένα.

Το μυαλό μου σταματάει για άλλη μια φορά και δεν μπορώ να συνεχίσω να γράφω, συγνώμη που σας κουράζω όμως μόνο εσάς έχω, πρέπει να βρίσκω την δύναμη να υπάρχω για τα σκυλιά μου. Θα ήθελα όσοι από εσάς θέλετε να μπείτε στο σύλλογο που έφτιαξα ανεξάρτητα που βρίσκεστε και να αναλάβει ένας από κάθε πόλη να μαζέψει της υπογραφές, δεν θέλω λεφτά, δεν έχω ζητήσει από κανέναν ποτέ λεφτά, μου είναι αδιάφορα, θέλω απλά να συνεχίσω να βοηθάω τα σκυλιά.

Ψηφίστε εδώ: https://secure.avaaz.org/el/petition/Dimarhoi_Dikastiria_OHI_pali_sto_dromo_tha_hasoyn_tin_zoi_toys_Ligo_hrono_sas_parakalo/?preview=live

Πηγή: άνθρωπος και σκύλος https://www.facebook.com/anthroposkaiskylos/

Διαβάστε επίσης

Αφήστε ένα Σχόλιο