Τρίτη 21 Νοεμβρίου: Γλυφάδα. Αστυνομικοί της τροχαίας Ελληνικού ετοιμάζονται να κόψουν κλήση για παράνομο παρκάρισμα σε ένα αυτοκίνητο στην πλατεία Εσπερίδων. Έξαλλος ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου διαπληκτίζεται με τους ένστολους, τους μαχαιρώνει και στη συνέχεια προσπαθεί να τους πατήσει με το αυτοκίνητο. Διαφεύγει σε ένα κατάστημα με οπτικά όπου και συλλαμβάνεται. Ο αστυνομικός που δέχτηκε τη μαχαιριά στην κοιλιά ευτυχώς δεν κινδύνεψε. Το περιστατικό, για όσους δεν το έχουν ακούσει, δεν είναι φανταστικό. Η σκηνή που εξελίχθηκε στη Γλυφάδα δεν είναι από αστυνομική ή γκανγκστερική ταινία. Είναι πέρα για πέρα αληθινή. Και πέρα για πέρα αδιανόητη. Ή μήπως όχι;
Πέμπτη 16 Νοεμβρίου, 2017, Πλύτρα Λακωνίας (λίγες μέρες πριν το συμβάν της Γλυφάδας.) Μια κάτοικος πηγαίνει να φροντίσει έναν αδέσποτο σκυλάκο στη γειτονιά της, όπως κάνει κάθε μέρα. Τον βλέπει και στην κυριολεξία σοκάρεται από την εικόνα. Το ζώο είναι χτυπημένο στο κεφάλι από τσεκούρι και μέσα σε μια λίμνη από αίματα. Αμέσως μεταφέρεται σε κτηνιατρείο για περίθαλψη. Το όχι και τόσο απίστευτο για την Ελλάδα περιστατικό κάνει το γύρο του διαδικτύου ξεσηκώνοντας πολλούς που ζητούν να βρεθεί ο δράστης.
Τα δυο περιστατικά συνέβησαν στην Ελλάδα του 2017. Μπορεί φαινομενικά να μην έχουν σχέση αλλά τα συνδέει κάτι κοινό που τελικά τα κάνει να έχουν σχέση και μάλιστα μεγάλη. Στο συμβάν της Γλυφάδας ένας πολίτης (θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε) θεωρώντας το δρόμο, πιθανόν και όλη την περιοχή, δικό του, παρκάρει παράνομα χωρίς καμιά ενοχή. Και πάει να κάνει τη δουλειά του. Για αυτόν είναι κάτι τόσο λογικό που ίσως δεν καταλαβαίνει την παρανομία. Η λέξη παρανομία δεν υπάρχει για αυτόν.
Το Κράτος, το οποίο κάθε μέρα βρίζουμε ότι δεν υπάρχει, κάνει μια μικρή προσπάθεια να λειτουργήσει. Κάνοντας το αυτονόητο. Ετοιμάζεται να κόψει κλήση στον πολίτη που έχει παρανομήσει. Αυτό δεν είναι το Κράτος που θεωρητικά θέλουμε; Ο παραβάτης λοιπόν όχι μόνο δε δείχνει την παραμικρή ενοχή ή τον παραμικρό προβληματισμό για την παρανομία του αλλά έχοντας στο μυαλό του το “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;” επιτίθεται και μαχαιρώνει τα παιδιά της Τροχαίας που προσπάθησαν να κάνουν τη δουλειά τους. Αδιανόητο; Όχι, γιατί το ίδιο έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις, όπου κάποιοι τόλμησαν να θέλουν να ελέγξουν μαγαζιά για τυχόν φορολογικές παραβάσεις. Μεγάλο θράσος από μέρος του Κράτους.
Στο συμβάν της Λακωνίας ένας επίσης απολίτιστος και κυρίως επικίνδυνος συμπολίτης μας αποφασίζει μια ωραία μέρα να χτυπήσει έναν αδέσποτο σκυλάκο με τσεκούρι στο κεφάλι. Έτσι, γιατί θεωρεί το μέρος, την πόλη, όλο το νομό πιθανόν, κτήμα του, όπου μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει γιατί και αυτός σκέφτεται το “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;” Έτσι γιατί εδώ είναι Ελλάδα και ό,τι θέλουμε κάνουμε. Όποια καφρίλα μας έρθει στο κεφάλι. Και δεν τιμωρούμαστε και ποτέ. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής (κάποιον έχουν στο μυαλό αλλά χωρίς αποδείξεις) ο δράστης δεν ήθελε το σκύλο. Δεν τον γούσταρε, βρε παιδί μου. Και είχε νευριάσει με τους γείτονες που τον τάιζαν. Πριν μάλιστα από ένα χρόνο ο ίδιος σκυλάκος είχε βρεθεί με μια συρμάτινη θηλιά στο λαιμό. Πιθανόν από τον ίδιο άνθρωπο. Ή από κάποιον άλλον μάγκα που και αυτός θα είχε σκεφτεί το “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”.
Τα δυο περιστατικά τα συνδέει ένα φαινόμενο που δεν είναι τυχαίο. Έχει ταυτότητα, ελληνική ταυτότητα. Ο Έλληνας αρνείται να συμμορφωθεί στο οτιδήποτε. Θέλει να κάνει τη δουλειά του, να πιει τον καφέ του, να κάνει τα ψώνια του. Ο κόσμος να χαλάσει. Και για αυτό θα βάλει το αυτοκίνητό του ακόμα και μέσα σε εκκλησία. Και αν στο δρόμο βρει και κάποιο αδέσποτο, θα το βγάλει από τη μέση με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να φοβάται την τιμωρία. Έτσι έκανε και έτσι γουστάρει να κάνει. Και μόλις επιστρέψει στο σπίτι θα ανοίξει την τηλεόραση και θα δώσει μια μούντζα στους πολιτικούς που βλέπει στην οθόνη γιατί δεν φτιάχνουν Κράτος. Το οποίο δεν θέλει. Και όχι μόνο δεν θέλει αλλά κάνει τα πάντα για να μην γίνει. Α, μουντζώνει και τον Σόιμπλε γιατί μας μισεί.
Ο σκυλάκος της Λακωνίας διέφυγε τον κίνδυνο. Και αυτό είναι το αισιόδοξο της υπόθεσης. Είναι ένας πανέμορφος (και ας έχει ακόμα τα σημάδια) και πανέξυπνος σκυλάκος που ονομάστηκε Τζόνυ. Ο Τζόνυ μέσα στην ατυχία του στάθηκε τυχερός. Γιατί στο δρόμο του βρήκε ανθρώπους που δεν τον προσπέρασαν όπως θα έκαναν οι περισσότεροι. Που δεν είπαν “έλα μωρέ, ένα σκυλί είναι”. Γιατί δεν είναι ένα σκυλί αλλά μια ψυχή, όπως η δική μου και η δική σου.
Ο Τζόνυ πραγματικά είναι τυχερός γιατί βρίσκεται πλέον στην αγκαλιά ενός υπέροχου ανθρώπου, της Κατερίνας Παπαποστόλου, εκπαιδεύτριας σκύλων και δημιουργού της γνωστής ομάδας “ΖΩ.Ε.Σ” (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων), μιας ομάδας που κάνει σπουδαίο έργο στα σχολεία. Έχοντας ανακτήσει τις δυνάμεις του ο Τζόνυ ταξίδεψε στην Αθήνα και υιοθετήθηκε από δυο μέλη των “Ζ.ω.Ε.Σ” που αποφάσισαν να τον υιοθετήσουν και να του δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία.
Ο δράστης της Γλυφάδας συνελήφθη. Ο δράστης στην Πλύστρα Λακωνίας όχι. Ο Φιλοζωικός Σύλλογος Μονεμβασιάς κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστων και τον επικήρυξε με χρηματική αμοιβή. Οι περισσότεροι εγκληματίες και δολοφόνοι έχουν ξεκινήσει, σύμφωνα με όλες τις επίσημες έρευνες και την Αστυνομία, από κακοποιήσεις ζώων ή παιδιών. Αυτός που χτύπησε με τσεκούρι τον σκυλάκο είναι επικίνδυνος για όλους μας. Είναι σίγουρο ότι πολλοί γνωρίζουν. Βοηθήστε την αστυνομία να τον βρει. Βοηθήστε το Κράτος να λειτουργήσει.
Για ευνόητους λόγους αποφύγαμε να δημοσιεύσουμε τις πρώτες φωτογραφίες του σκύλου. Υπάρχουν όμως στο διαδίκτυο.