Στο Πουέρτο Ρίκο λέγονται satos. Στις Μπαχάμες potcakes. Στο Μεξικό είναι οι Μεξικανοί κοπρίτες. Αυτό είναι το όνομα για τα αμέτρητα αδέσποτα σκυλιά στους δρόμους και στις παραλίες της χώρας. Τα παρατημένα και γεννημένα στο δρόμο αδέσποτα που συχνά σε κάποιες περιοχές είναι περισσότερα από τους ανθρώπους.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, petpetmag@gmail.com
Το μεγάλο πρόβλημα των αδέσποτων στο Μεξικό
Όταν μια χώρα δεν παίρνει σοβαρά και δε θεωρεί μέρος του πολιτισμού της τα ζώα, τότε δημιουργούνται θέματα που καταλήγουν πάντα σε βάρος των ζώων. Οι αρχές του Mexico City ( Πόλη του Μεξικού) δεν μπορούν να υπολογίσουν τον αριθμό των αδέσποτων που ζουν στους δρόμους. Στην πόλη του Manzanillo ο αριθμός τω αδέσποτων σκύλων και γάτων είναι περίπου 16,000. Κανείς όμως δεν κάνει τίποτα για αυτά. Ή κάνει. Κάθε μήνα θανατώνονται μόνο στην πρωτεύουσα πάνω από 20,000 αδέσποτα.
Τα αδέσποτα στο Μεξικό τρέφονται με ό,τι βρίσκουν στα σκουπίδια και ό,τι τους πετάνε κάποιοι. Για περίθαλψη ούτε λόγος. Γεμάτα τσιμπούρια και διάφορα παράσιτα συχνά πεθαίνουν από αρρώστιες. Και καταλήγουν πεταμένα στις χωματερές. Τα αδέσποτα στο Μεξικό έχουν λίγους φίλους και πολλούς εχθρούς.
Ο μεγαλύτερος εχθρός τους; Ο άνθρωπος
Καθημερινά γίνονται γνωστές πολλές ιστορίες που κάνουν το γύρο του διαδικτύου και μας σοκάρουν. Ιστορίες κακοποιήσεις και απίστευτης σκληρότητας από τον άνθρωπο σε αυτά τα ανήμπορα πλάσματα. Το πιο λυπηρό δε από όλα είναι ότι πίσω σε πολλές κακοποιήσεις είναι μικρά παιδιά που δεν έχουν μάθει τίποτα καλό για τα ζώα. Τα βλέπουν ως κίνδυνο και γίνονται επιθετικά μαζί τους.
Από την άλλη η χώρα έχει νόμους για την κακοποίηση και εγκατάλειψη των αδέσποτων. Μόνο που δεν τους τηρεί. Ελάχιστοι τιμωρούνται και ελάχιστοι έχουν τη διάθεση να συνετιστούν. Ένα επίσης σημαντικό είναι η στείρωση. Στο Μεξικό οι περισσότεροι είναι αρνητικοί με αυτό. Θεωρούν ότι ένα στειρωμένος σκύλος δεν είναι πια σκύλος, ότι χάνει τη δύναμή του, τον “ανδρισμό” του, κάτι που σε μικρότερο βαθμό δυστυχώς επικρατεί και στη χώρα μας.
Ευθανασία: Μια εύκολη απόφαση
Στην Αμερική είναι γνωστό ότι εκατομμύρια ζώα θανατώνονται στα καταφύγια κάθε χρόνο. Στην ευθανασία οι κτηνίατροι χρησιμοποιούν την ουσία φαινοβαρβιτάλη, η οποία είναι ακριβή. Στο Μεξικό λόγω κόστους οι γιατροί επιλέγουν για ευθανασία την απίστευτα επώδυνη ηλεκτροπληξία. Δεν χρειάζεται περισσότερες λεπτομέρειες αυτό καθώς ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει.Ο πόνος πριν το θάνατο τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Για αυτούς είναι άλλο ένα αδέσποτο.
“Οι μεξικανοί κοπρίτες”
Υπάρχει όμως ελπίδα; Η απάντηση είναι ναι. Λίγη αλλά υπάρχει και αυτό είναι κάτι ενθαρρυντικό. Η φιλοζωική οργάνωση Mexican Mutts βοηθάει όσο μπορεί τα ταλαιπωρημένα αυτά ζώα. Με πρόγραμμα στειρώσεων προσπαθεί να κάνει τα πάντα ώστε να μην αυξηθεί ο πληθυσμός τους. Παρά τις αντιδράσεις και την άσχημη συμπεριφορά των κατοίκων μέχρι τώρα έχει καταφέρει να στειρώσει 1000 ζώα ενώ σε 500 έχει βρει σπίτι. Σταγόνα στον ωκεανό θα πει κανείς. Ναι, είναι όμως κάτι.
Οι εθελοντές των φιλοζωικών οργανώσεων έχουν να παλέψουν και με κάτι άλλο. Τις καθημερινές εγκαταλείψεις ζώων έξω από την πόρτα τους. Ζώα που τα δένουν έξω από το σπίτι τους, ζώα που πετάνε σαν σκουπίδια στην αυλή τους. Μεγάλη βοήθεια στο πρόβλημα των αδέσποτων στο Μεξικό παρέχει και οργάνωση The Humane Society of the United States, όπου έχει συμβάλει πολύ στη διάσωση αδέσποτων και κακοποιημένων ζώων. Η προσπάθεια συνεχίζεται.
