Έχετε ακούσει μια παροιμία που λέει: “το γάβγισμά του είναι χειρότερο από το δάγκωμά του;” Η φράση αυτή χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει το απίστευτα διαπεραστικό και δυνατό γάβγισμα των μικρόσωμων σκύλων που φοβούνται από κάτι και αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο. Δείτε και την εικόνα: Δυο σκυλιά συναντιούνται στη βόλτα. Το ένα από αυτά είναι λαμπραντόρ ή χάσκυ ή κάποια άλλη μεγαλόσωμη ράτσα. Το άλλο είναι σκυλάκι τσέπης, ένα μικροσκοπικό μαλτεζάκι ή τσιουάουα. Καθώς πλησιάζουν μεταξύ τους και αντιλαμβάνεται το καθένα το μέγεθος του άλλου, το μικρό αρχίζει σαν υστερικό να γαβγίζει στο μεγάλο. Και το μεγάλο μαζεύεται από φόβο.
Σίγουρα σας είναι γνώριμη αυτή η εικόνα, η οποία όμως δεν βγάζει νόημα. Πώς είναι δυνατόν ένα μεγαλόσωμο ζώο να φοβάται κάποιο άλλο που είναι μια σταλιά; Γιατί τα μεγάλα σκυλιά συχνά φοβούνται τα πολύ μικρά;
Γιατί τα μικρόσωμα σκυλιά είναι επιθετικά με τα μεγαλόσωμα;
Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε γιατί συχνά οι μεγάλοι σκύλοι φοβούνται τους μικρούς, θα πρέπει πρώτα να καταλάβουμε το αντίθετο, γιατί δηλαδή τα μικρά δείχνουν επιθετική συμπεριφορά στα μεγάλα που, τις περισσότερες φορές, δεν είναι καθόλου επιθετικά.
Τα μικρά σκυλιά συνήθως αναπτύσσουν το λεγόμενο “σύνδρομο του μικρού σκύλου” (Small Dog Syndrome), κάτι που έχει να κάνει με δική μας συμπεριφορά σαν ιδιοκτήτες. Αυτή τη συμπεριφορά μπορεί να την έχουν και τα παιδιά, τα οποία συχνά είναι επιθετικά στα μεγαλύτερα αδέρφια ή ξαδέρφια τους.
Να πώς λειτουργεί: Όταν ο μεγαλόσωμος σκύλος μας αρχίζει να γαβγίζει ή αρχίζει να πηδάει πάνω σε κάποιους ανθρώπους ή άλλους σκύλους, εμείς ως ιδιοκτήτες του αμέσως αντιδράμε και προσπαθούμε να τον κάνουμε να σταματήσει. Τον μαλώνουμε και του δείχνουμε ότι αυτή η συμπεριφορά είναι λάθος. Παράλληλα ζητάμε συγνώμη από τους άλλους για τη συμπεριφορά αυτή. Γιατί δεν είναι και το πιο cool πράγμα του κόσμου να δεις έναν τεράστιο Μεγάλο Δανό να έρχεται πάνω σου…
Τι γίνεται όμως όταν στη θέση του μεγάλου βρίσκεται ένα μικρό; Αν το μαλτεζάκι μας, για παράδειγμα, γαβγίσει σε κάποιον, το πιθανότερο είναι να μην αντιδράσουμε ιδιαίτερα. Συχνά γελάμε γιατί το βρίσκουμε αστείο. Το παίρνουμε αγκαλιά και το απομακρύνουμε. Αλλά μέχρι εκεί. Και αυτό φυσικά συνεχίζει να κάνει το ίδιο γιατί κανείς δεν του είπε ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Με άλλα λόγια εμείς του επιτρέπουμε τη συμπεριφορά αυτή ενώ θα έπρεπε να του μάθουμε ότι είναι λάθος.
Αυτό είναι το λεγόμενο “σύνδρομο του μικρού σκύλου”, το να αντιδράει δηλαδή ένα μικρόσωμο σκυλί επιθετικά όταν φοβάται. Τις περισσότερες μάλιστα φορές το κάνει αυτό όχι για να φοβίσει το μεγάλο αλλά για να αντιδράσουμε εμείς ανάλογα, να το μαζέψουμε δηλαδή και να φύγουμε. Το ίδιο δεν κάνουν συχνά και πολλά παιδιά που στη βόλτα κάνουν φασαρία ή φέρονται επιθετικά με σκοπό μόνο και μόνο να τα μαζέψει η μαμά και να γυρίσουν σπίτι;
Γιατί ένα μεγάλο σκυλί δείχνει να φοβάται ένα μικρό;
Και ερχόμαστε τώρα στα μεγάλα σκυλιά, τα οποία αντιδρούν απολύτως φυσιολογικά με το να μαζεύονται και να φοβούνται από την επιθετική συμπεριφορά ενός- έστω και τόσο μικρού- σκύλου. Γιατί εμείς μπορεί να γνωρίζουμε ότι το μικρό είναι ακίνδυνο όμως το μεγάλο το ξέρει; Όχι. Το να δείξει μάλιστα φόβο είναι μια απολύτως λογική αντίδραση για να αποφύγει έναν σκυλοκαβγά.
Εντάξει, αλλά γιατί κάποια μεγάλα σκυλιά φοβούνται τα μικρά χωρίς αυτά να δείξουν καμιά επιθετικότητα;
Εδώ έχουμε κάτι άλλο. Αν ο μεγαλόσωμος σκύλος που υιοθετήσατε δείχνει να φοβάται όταν συναντάει μικρόσωμα σκυλιά, θα πρέπει να μάθετε το παρελθόν του. Μπορεί σαν κουταβάκι να είχε μια άσχημη εμπειρία με μικρόσωμο σκύλο. Συχνά μια τραυματική εμπειρία του παρελθόντος μπορεί να είναι η αιτία μιας μη λογικής τωρινής αντίδρασης.