Είναι αλήθεια πως οι Ιάπωνες τρέφουν μια ξεχωριστή αγάπη για τις γάτες. Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να είναι και ο σπουδαίος συγγραφέας Haruki Murakami, ο οποίος τον Ιούλιο του 1983 είχε επισκεφτεί τη χώρα μας και έτρεξε τον Μαραθώνιο της Αθήνας. Έκανε μάλιστα την αντίθετη από την κλασική διαδροµή που έκανε ο αγγελιοφόρος της µάχης, ο οποίος είχε ξεκινήσει απ’ το Μαραθώνα καταλήγοντας στην Αθήνα. Αποφάσισε μάλιστα να τρέξει ανάποδα γιατί σκέφτηκε ότι θα µπορούσε να ξεκινήσει νωρίς το πρωί απ’ την Αθήνα, πριν αρχίσει η µεγάλη κυκλοφορία (και πριν γεµίσει καυσαέριο η ατµόσφαιρα). ∆εν ήταν επίσηµος αγώνας κι έτρεξε ολοµόναχος.
Τον συγγραφέα είχε καλέσει στην Ελλάδα ένα αντρικό περιοδικό και του είχε ζητήσει να ταξιδέψει στη χώρα μας και να γράψει τις εντυπώσεις του. Εκείνος θεώρησε ότι το καλύτερο ταξίδι ήταν από την Αθήνα στο Μαραθώνιο. Μαζί του ήταν και ένας Γιαπωνέζος φωτογράφος, ο οποίος θα τραβούσε φωτογραφίες κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Σε ένα από τα σημεία της αφήγησής του ο Murakami γράφει: “Σ’ αυτό το σηµείο είναι που συναντάω το πρώτο νεκρό σκυλί. Ένα µεγάλο καφετί σκυλί. ∆εν βλέπω τίποτα εξωτερικές πληγές. Είναι απλώς ξαπλωµένο στη µέση του δρόµου. Θα είναι κανένα αδέσποτο που το χτύπησε κάποιο αυτοκίνητο τρέχοντας µες στη νύχτα. Το σώµα του δείχνει ακόµη ζεστό, γι’ αυτό δεν φαίνεται νεκρό. Πιο πολύ µοιάζει να κοιµάται. Οι οδηγοί των φορτηγών που το προσπερνούν σαν βολίδες δεν του ρίχνουν ούτε µια µατιά. Κι εκείνη τη στιγµή αρχίζω πραγµατικά ν’ αναρωτιέµαι γιατί, ύστερ’ από ένα τόσο µεγάλο ταξίδι απ’ το Τόκιο µέχρι αυτή την όµορφη χώρα, πρέπει να τρέχω σ’ αυτό τον καταθλιπτικό δρόµο ταχείας κυκλοφορίας. ∆εν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω; Λίγο παρακάτω περνάω δίπλα από µια γάτα λιωµένη από αυτοκίνητο. Η γάτα είναι εντελώς πλάκα, σαν στραβοχυµένη πίτσα, και κατάστεγνη. Θα πρέπει να πέρασαν από πάνω της πριν από αρκετή ώρα. Για τέτοιο δρόµο µιλάω. Η καταµέτρηση των πτωµάτων όλων εκείνων των καηµένων ζώων που έχασαν τη ζωή τους στη λεωφόρο Μαραθώνος τη συγκεκριµένη µέρα είναι τρία σκυλιά κι έντεκα γάτες. Τα µέτρησα όλα, κι αυτό µου ’φερε λίγο κατάθλιψη”.
Λίγο πριν το τέλος της διαδρομής ο συγγραφέας συνάντησε μια ζωντανή, αυτή τη φορά, αδέσποτη γατούλα, σταμάτησε να τη χαϊδέψει λέγοντας: ” Εσένα θα ήθελα να σε πάρω”.
Δυστυχώς 33 χρόνια μετά, η κατάσταση στους δρόμους, με τα αμέτρητα σκοτωμένα αδέσποτα, είναι ακριβώς όπως την άφησε ο Ιάπωνας συγγραφέας.