Μεγάλο θέμα, όπως γνωρίζουμε, έχει προκύψει εδώ και περίπου ένα χρόνο για την υποχρεωτική στείρωση των δεσποζόμενων που έχει στο νέο νόμο για τα αδέσποτα συντροφιάς, ο οποίος ακόμα δεν λέει να εφαρμοστεί. Η πλειοψηφία των φιλοζωικών οργανώσεων, των μεμονωμένων εθελοντών, απλών πολιτών αλλά και άλλων, όπως του Ελληνικού Κόμματος για τα Ζώα, είναι υπέρ της υποχρεωτικής στείρωσης των δεσποζόμενων που έχει το εν λόγω νομοσχέδιο.
Τα αμέτρητα αδέσποτα ζώα στο δρόμο της χώρας μας δεν φύτρωσαν μια μέρα ξαφνικά. Είναι ζώα σπιτιών που βρέθηκαν στο δρόμο. Ή μωρά ιδιόκτητων ζώων που πετάχθηκαν στο δρόμο. Ή ζώα από παράνομες γέννες . Και τα λοιπά. Και τα λοιπά.
Παίρνοντας λοιπόν αυτό το νομοσχέδιο σαν αφορμή και τη διαμάχη των υποστηρικτών της υποχρεωτικής στείρωσης των ιδιόκτητων ζώων και των πολέμιων σε αυτό, θέλουμε να αναφερθούμε, ακόμα μια φορά, στην Ολλανδία. Στο παράδειγμα της Ολλανδίας. Στη μοναδική χώρα που δεν υπάρχουν αδέσποτα στους δρόμους.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com
Από το να είναι οι δρόμοι γεμάτοι αδέσποτα μέχρι να μην υπάρχει ούτε ένα δεν είναι κάτι εύκολο. Για να γίνει κάτι τέτοιο θέλει πρόγραμμα, θέληση και χρόνο. Η χώρα μας δεν τα είχε ΠΟΤΕ. Αυτά όμως τα τρία τα είχε η Ολλανδία. Και κατάφερε το ακατόρθωτο. Έγινε το 2016 η πρώτη χώρα στον κόσμο χωρίς αδέσποτα. Πριν πούμε ότι τα ευθανάτωσε όλα και συνεχίζει να ευθανατώνει ό,τι κινείται, ας κάνουμε τον κόπο να διαβάσουμε το παρακάτω.
Προσωπικά, ως υπεύθυνη του petpet.news αφιέρωσα αρκετό χρόνο, μίλησα με ανθρώπους και αναζήτησα στοιχεία και επίσημα νούμερα για το θέμα της Ολλανδίας. Σίγουρα το άρθρο έχει παραλείψεις. Υπάρχουν πολλά πράγματα που έμαθα και βρήκα. Πολλά που ίσως δεν βρήκα. Πολλά ακόμα που μπορώ να γράψω αλλά όλα τα άρθρα δεν μπορούν να είναι ατελείωτα. Είχα την τύχη βρεθώ σε αυτή τη χώρα πριν λίγα χρόνια και να δω από κοντά την κατάσταση. Να μάθω για το πρόγραμμα. Να κάνω φίλους από φιλοζωικές οργανώσεις. Κάποιος μπορεί να ρωτήσει αν τα κάνει ΟΛΑ καλά η Ολλανδία. ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ. Γίνονται και εκεί ευθανασίες; Ναι. Καμιά χώρα του κόσμου δεν είναι ο παράδεισος. Ούτε πρόκειται να γίνει.
Όταν μια χώρα είδε σοβαρά και με ενσυναίσθηση το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων
Το 19ο αιώνα μια επιδημίας λύσσας εμφανίστηκε στην Ολλανδία. Λόγω αυτού οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τα ζώα τους στο δρόμο με το φόβο μήπως έχουν την αρρώστια και τους τη μεταφέρουν. Αυτή ήταν και η αρχή που η χώρα γέμισε αδέσποτα, τα οποία πολλαπλασιάστηκαν από τις ανεξέλεγκτες γέννες. Με το πέρασμα του χρόνου χιλιάδες σκυλιά περιφέρονταν στους δρόμους και η κατάσταση έγινε τραγική. Σαν τη δική μας δηλαδή.
Και οι Αρχές έκατσαν κάτω και αποφάσισαν να εκπονήσουν ένα πρόγραμμα ώστε να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Δείτε αυτό το πρόγραμμα 3 πράξεων.
1. Δωρεάν στειρώσεις
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν ήταν κάτι απλό. Δωρεάν στειρώσεις. Πρόγραμμα δωρεάν στειρώσεων. Για κάποια συγκεκριμένα λοιπόν χρονικά διαστήματα ο κόσμος μπορούσε να επισκέπτεται κτηνιατρικές κλινικές και να κάνει δωρεάν στειρώσεις και εμβολιασμούς στα κατοικίδιά του ζώα.
Με αυτό η Ολλανδία κατάφερε να στειρώσει το 70% των θηλυκών οικόσιτων σκύλων, παράλληλα φυσικά με τους αδέσποτους, σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Έτσι μειώθηκε ο πληθυσμός των αδέσποτων.
2. Έφτιαξε αυστηρούς νόμους και τους εφάρμοσε
Όπως συμβαίνει και στη Μεγάλη Βρετανία, αν στην Ολλανδία κακοποιήσεις ή εγκαταλείψεις ζώο, αυτό μπορεί να επιφέρει πρόστιμο μέχρι και 16 χιλιάδες ευρώ αλλά και 3 χρόνια φυλάκιση. Για να το πετύχουν αυτό δημιούργησαν ειδικές δομές, αρχές και αστυνομικά τμήματα μόνο για αυτό. Αστυνομία μόνο για τα ζώα (“Animal Cops” λέγεται). Δημιουργήθηκε το 2011.
3. Υιοθετώ, δεν αγοράζω
Οι κυβερνήσεις κινήθηκαν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Ενθάρρυναν τους πολίτες με ειδικά προγράμματα και συνεχή ενημέρωση ώστε να υιοθετούν αδέσποτα και όχι να αγοράζουν κάποια ράτσα από τα pet shops. Δεν έκαναν πίσω στους pet-shoppάδες, να το πούμε έτσι. Άρχισαν μάλιστα να φορολογούν τα σκυλιά ράτσας. Αυτό έκανε τους ανθρώπους να σκεφτούν διπλά την αγορά κατοικιδίου. Και άρχισαν να επισκέπτονται τα καταφύγια για να υιοθετήσουν κάποιο.
Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας; 1 εκατομμύριο αδέσποτα βρήκαν σπίτι. Το 90% των αδέσποτων, για να μιλήσουμε με ποσοστά, υιοθετήθηκαν.
Αξίζει δε να σημειώσουμε ότι το πρώτο φιλοζωικό σωματείο ιδρύθηκε το 1864 στη Χάγη και το πρώτο κυνοκομείο δημιουργήθηκε το 1877. Η κακοποίηση μάλιστα ζώου άρχισε να τιμωρείται μόλις από το 1886.
Το πρόγραμμα της Ολλανδίας είναι κάτι παραπάνω από απλό. Η ενθάρρυνση του πολίτη- η εκπαίδευσή του- από το Κράτος σε κάτι καλό και η βοήθειά του σε αυτό είναι σπουδαίο πράγμα. Δεν θέλει κόπο. Θέλει θέληση, συνέπεια και τρόπο. Σύμφωνα με πολλούς ανθρώπους που αγαπούν τα ζώα και έχουν ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο πουθενά δεν έχουν δει τόσες πολλές καμπάνιες ενημέρωσης για τα αδέσποτα ζώα όσες στην Ολλανδία.
Και για το τέλος κάποιες γενικές πληροφορίες:
1. Σύμφωνα με έρευνες τα αδέσποτα ζώα σε όλον τον κόσμο είναι 200 εκατομμύρια. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός από αυτά βρίσκονται στην Ινδία. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο στην Ασία.
2. Σύμφωνα με το National Public Radio, 3,3 εκατομμύρια αδέσποτα ζώα οδηγούνται κάθε χρόνο σε καταφύγια (Shelters) στην Αμερική. Στην Αμερική υπάρχουν τα γνωστά high kill shelters και non kill shelters. Οι ευθανασίες άρρωστων και υγιών ζώων, αν δεν βρουν σπίτι, στα high kill shelters πάνε σύννεφο. Η απόλυτη φρίκη.
3. Στην Ευρώπη η περίπτωση της Ολλανδίας είναι η μοναδική. Όπως γράψαμε και πιο πάνω, με το πρόγραμμα που εφάρμοσε, 1 εκατομμύριο αδέσποτα βρήκαν σπίτι. Το 90%, για να μιλήσουμε με ποσοστά, υιοθετήθηκαν. Σύμφωνα με πολλούς ανθρώπους που αγαπούν τα ζώα και έχουν ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο πουθενά δεν έχουν δει τόσες πολλές καμπάνιες ενημέρωσης για τα αδέσποτα ζώα όσες στην Ολλανδία.
4. Για το θέμα μας τώρα. Τη διαμάχη- για να μην πούμε πόλεμο- περί υποχρεωτικής στείρωσης των δεσποζόμενων ζώων. Μήπως το παράδειγμα της Ολλανδίας να το ξανασκεφτόμασταν; Αν πραγματικά νοιαζόμαστε για τα αδέσποτα αλλά και για τα δεσποζόμενα και δεν έχουμε συμφέροντα από αυτά. Μήπως;