Η απάντηση στο συνάδελφο δημοσιογράφο που ζητάει απελπισμένα μπόγια για τα αδέσποτα

από Μυρτώ Τζώρτζου

Διάβασα έκπληκτη αυτές τις μέρες ένα δημοσίευμα στο διαδικτυακό ιστότοπο http://trikalain.gr/ για τα αδέσποτα της πόλης. Ζητώ συγνώμη για τη λέξη έκπληκτη. Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι με τέτοια δημοσιεύματα. Είναι αλήθεια αυτό.

από τη Μυρτώ Τζώρτζου

Μετά από τρία Μνημόνια και λίγο πριν το τέταρτο θα έπρεπε να έχω συνειδητοποιήσει πλέον ποιοι απλοί λόγοι μας έφεραν σε αυτά τα χάλια ως χώρα. Γιατί οι λόγοι που μας έφεραν εδώ δεν είναι βασικά ούτε οικονομικοί, ούτε από το μεγάλο μίσος των ξένων για εμάς. Είναι γιατί γεννηθήκαμε και παραμένουν Κάφροι. Κάφροι με το γείτονά μας, με το συνάδελφο στη δουλειά, με το περιβάλλον, με ό,τι νομίζουμε ότι πλήττει τα φοβερά και τρομερά συμφέροντά μας, με τους πάντες και τα πάντα. Κάφροι ακόμα και με τα ίδια μας τα άντερα. Κάφροι γενικώς και αορίστως.

Αλλά ας διαβάσουμε το πόνημα του “συναδέλφου” που δημοσίευσε αυτές τις μέρες στο :http://trikalain.gr/

“Μπόγιας δεν υπάρχει σ’ αυτή την πόλη;
Αυτή την απαράδεκτη εικόνα παρουσίαζε σήμερα νωρίς το πρωί ο πεζόδρομος της Ασκληπιού, ο πιο κεντρικός δρόμος των Τρικάλων (εδώ παρατίθεται μια φωτογραφία που δείχνει αδέσποτα σκυλάκια ξαπλωμένα στο δρόμο).
Σε πλήρη παράταξη και σε κατάσταση «νιρβάνα» μαζεμένο όλο το σκυλολόι, καμιά δεκαριά σκυλιά ξαπλωμένα καταμεσής του δρόμου και μάλιστα μεγαλόσωμα τα περισσότερα, που σκόρπισαν δικαιολογημένα τον φόβο και τον πανικό στους Τρικαλινούς περαστικούς, που δεν τολμούσαν να διασχίσουν τον πεζόδρομο για να πάνε στις δουλειές τους. Ξέρουμε ότι υπάρχει «θέμα» με τα αδέσποτα στην πόλη και είναι ένα πρόβλημα που χρονίζει και ζητάει άμεσα λύσεις που δεν έχουν δώσει δυστυχώς ακόμα οι αρμόδιες αρχές, παρά τα κρούσματα που έχουν συμβεί και παρά τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα των ΜΜΕ αρχές, αλλά αυτή η σημερινή εικόνα του πεζού να μην μπορεί να περπατήσει στο δρόμο ελεύθερα, νομίζουμε τα ξεπερνάει όλα”.

Αρχικά αναρωτιέμαι γιατί ο συγκεκριμένος αγανακτισμένος “συνάδελφος” που ζητάει την παρέμβαση του Κράτους κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του. Σε ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου, όπως το θέτει, δεν θα έπρεπε να υπογράφει με το όνομά του;

Στη συνέχεια εντυπωσιάζομαι με τη χρήση κάποιων λέξεων του συγκεκριμένου πονήματος. Μια από αυτές είναι η λέξη Μπόγιας. Αναρωτιέμαι σε ποια δεκαετία έχει μείνει ή ποια δεκαετία αναπολεί ο συγγραφέας και επικαλείται τον Μπόγια. Μια άλλη λέξη είναι η νιρβάνα. Είναι δυνατόν σε μέρες κρίσης να ζουν τα αδέσποτα σε κατάσταση νιρβάνα; Ποιος μπορεί να το δεχτεί αυτό; Είναι πραγματικά προκλητικό. Μια άλλη ενδιαφέρουσα λέξη είναι η λέξη μεγαλόσωμα. Πώς μπορεί να ανεχόμαστε να υπάρχουν δίπλα μας μεγαλόσωμα ζώα; Και να το προχωρήσω ακόμα πιο πέρα. Ούτε μεγαλόσωμοι άνθρωποι πρέπει να υπάρχουν. Γιατί μπορεί να είναι οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου, όμως κάποιοι δικαιολογημένα (λέξη του κειμένου) φοβούνται. Οπότε πρέπει να πάρουμε αποφάσεις, πέρα από το νόμο. Να εξολοθρεύσουμε ό,τι δεν θέλουμε, ό,τι μας κάνει να μη νιώθουμε εμείς καλά. Είτε αυτό είναι μεγαλόσωμο ζώο, είτε άνθρωπος. Και γιατί όχι και κάποιους ανάπηρους; Όλοι άλλωστε λίγο πολύ μπορεί κάποια στιγμή δικαιολογημένα να φοβηθούμε κάποιον ανάπηρο. Φαντάζεστε να θέλετε να πάτε να κάνετε κάπου τα ωραία σας ψώνια και να δείτε μπροστά σας έναν ανάπηρο;

Για να σοβαρευτούμε λίγο. Αγαπητέ “συνάδελφε” πραγματικά ζεις σε λάθος εποχή. Γιατί θα είχες μια αξιόλογη καριέρα στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στους κόλπους του τρίτου Ράιχ αντί να κάθεσαι να γράφεις για 10 αδέσποτα στα Τρίκαλα το 2016. Σε αυτό σε καταλαβαίνω.

Αλλά δυστυχώς ζεις στο 2016, όπου βασικά και πρώτα από όλα αγνοείς τη νομοθεσία που επιτρέπει την ύπαρξη αδέσποτων, όχι μόνο στα κυνοκομεία, αλλά και στους δρόμους. Και αν υπάρξει αποδεδειγμένο πρόβλημα με κάποιο από αυτά, τηρούνται συγκεκριμένες διαδικασίες που τις έχουν αποφασίσει άλλοι και δεν τις αποφασίζεις εσύ. Αν θες μπορώ να σου στείλω το νόμο για να μη χάσεις ώρα να τον ψάχνεις. Αν ένα ζώο είναι εμβολιασμένο και υγιές έχει το ίδιο δικαίωμα να κάθεται σε δρόμο των Τρικάλων όσο και εσύ. Αν δεν σου αρέσει είναι δικό σου θέμα. Και εμένα δεν μου αρέσει ένας γείτονας αλλά δεν κάνω εκκλήσεις στο Δήμο μου να τον μαζέψει. Γιατί θα μαζέψουν εμένα στο τέλος.

Από την άλλη αν τα ζώα δεν είναι εμβολιασμένα, μπορείς να έρθεις με ένα απλό τηλέφωνο σε επικοινωνία με το Δήμο, να τον ενημερώσεις και να βοηθήσεις και εσύ για αυτό. Γιατί είναι και δικό σου πρόβλημα. Κάποιος ανεύθυνος συμπολίτης σου τα πέταξε στο δρόμο-μπορεί και να είναι γνωστός σου. Αυτόν πρέπει πρώτα από όλα να βρεις και να καταγγείλεις. Εσύ και εγώ αγαπητέ άγνωστε “συνάδελφε” φταίμε για τα αδέσποτα. Αυτός που τα πέταξε και εμείς που δεν τον καταγγείλαμε. Δεν σου φταίει το θύμα. Γιατί το αδέσποτο είναι θύμα. Στο γράφω μήπως δεν σου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό. Τώρα αν κάποιος φοβάται ένα μεγαλόσωμο ζώο χωρίς να υπάρχει πρόβλημα; Δεν εξαφανίζουμε το ζώο, πηγαίνουμε σε έναν ειδικό αυτόν που φοβάται κάτι χωρίς λόγο.

Σου φαίνονται όλα αυτά βουνό; Σε αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω, πέρα του να σε συμβουλέψω ότι υπάρχει πάντα η εναλλακτική που προτιμούν οι περισσότεροι Έλληνες. Να φτιάξεις ένα καφέ και να περιμένεις τα χειρότερα σε μια χώρα που θέλει να γίνει Ευρώπη αλλά δεν κάνει τίποτα για αυτό.

Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο-απόγνωση για τα αδέσποτα των Τρικάλων.

adespota-trika

Διαβάστε επίσης

Αφήστε ένα Σχόλιο