Μια ιδιαίτερα συγκινητική ιστορία με πρωταγωνιστές μια δυναμική Αμερικανίδα φοιτήτρια και ένα άρρωστο μικρό σκυλάκι δημοσίευσε αυτές τις μέρες φιλοζωικό site της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι από αυτές τις ιστορίες που μας κάνουν να νιώθουμε χαρούμενοι και αρκετά αισιόδοξοι για το μέλλον.
Τον Μάιο του 2013 η Αμερικανίδα Adrienne Henderson βρισκόταν στο Cape Town της Νότιας Αφρικής για να συμμετέχει σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα Αμερικανικού Πανεπιστημίου Wake Forest University, με το όνομα Global Lead.
Μέρος αυτού του προγράμματος ήταν και η εθελοντική εργασία που αφορούσε την αναβάθμιση του περιβάλλοντος των παιδιών που ζούσαν εκεί. Οι συνέπειες του Απαρχάιντ ήταν έντονες και πολλά παιδιά μεγάλωναν με φόβο σε άσχημες συνθήκες. Η δουλειά της Adrienne ήταν να βοηθήσει στην αναπαλαίωση και το βάψιμο των τοίχων αλλά και γενικά του χώρου του σχολείου και γύρω από αυτό ώστε να δημιουργηθεί ένα ευχάριστο περιβάλλον για τα παιδιά.
Τότε ήταν που γνώρισε και τη Lo, ένα μικρό σκυλάκι σε άθλια κατάσταση. Στο μέρος που βρισκόταν το σκυλί υπήρχαν και άλλα νεκρά σκυλιά που επρόκειτο να οδηγηθούν για καύση. Η Lo είχε σπίτι αλλά ήταν εντελώς παραμελημένη. Ήταν γεμάτη τσιμπούρια, είχε ψώρα, το τρίχωμά της είχε πέσει σε πολλά σημεία και ήταν εμφανώς υποσιτισμένη. “Παρόλο που είχα δει πολλά ζώα στο Cape Town, αυτό ήταν κάτι που πρώτη φορά συναντούσα”, θα πει η Henderson.
Το πρώτο πράγμα που είχε να κάνει ήταν να επισκεφτεί τον άντρα που είχε το σκυλάκι και να της το ζητήσει: “Πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω. Ήμουν μια 18χρονη Αμερικανίδα φοιτήτρια στη Νότια Αφρική, χωρίς αυτοκίνητο και έτοιμη να επιστρέψω στην πατρίδα μου σε μια εβδομάδα”.
Μετά από πολλή ώρα συζήτηση ο άντρας που είχε το σκυλάκι αυτό αλλά και άλλα εκεί δέχτηκε να το πουλήσει για 5 αμερικάνικα δολάρια. Όμως μόνο το ένα από αυτά. “Δεν ήθελε να πάρω και τα άλλα γιατί πίστευε ότι θα τα πουλήσω. Ένα από αυτά ήταν λευκό. Μου είπε ότι αυτό σίγουρα θα πουληθεί και το κράτησε εκείνος”, θυμάται η Handerson.
Η διαδικασία για να φύγει το σκυλάκι μαζί με την κοπέλα για Αμερική ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Πρώτα από όλα η κατάστασή του ήταν άσχημη. Από την ασιτία είχε εξαντληθεί. Ήθελε πάνω από μια εβδομάδα για να γίνει καλά: “Σκέφτηκα ότι αυτό που πάω να κάνω ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου. Πρέπει να γίνουν τα χαρτιά και το διαβατήριό του. Να υπογραφεί από κτηνίατρο του Cape Town αλλά και του Κονέκτικατ των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου θα έμενα μόλις επέστρεφα. Έπρεπε να του κάνω θεραπείες, να το εμβολιάσω και του δώσω φάρμακα. Σε μια πόλη που δεν είχα αυτοκίνητο και που οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Και χωρίς βοήθεια γιατί κανείς από αυτούς που ήξερα εκεί δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα τα καταφέρω. Κάποιες στιγμές ένιωθα ότι χάνω τις δυνάμεις μου.”
Μέσα στην ατυχία της η Adrienne αλλά και η Lo στάθηκαν τυχερές καθώς μετά από αρκετή ταλαιπωρία βρήκαν έναν κτηνίατρο που τις βοήθησε σε όλα αυτά. Έφτιαξε τα χαρτιά, περιέθαλψε το σκυλάκι και ετοίμασε τα πάντα. Μετά από μεγάλες προσπάθειες και με πολλή τύχη οι δυο τους άφησαν τη Νότια Αφρική.
Μετά από μια ατελείωτη πτήση (10 ώρες για Άμστερνταμ, 6 ώρες παραμονή στο αεροδρόμιο εκεί και 7 ώρες για Νέα Υόρκη) προσγειώθηκαν στην Αμερική. Η Henderson αρχικά είχε σκεφτεί να σώσει τη σκυλίτσα και να της βρει κάποιο σπίτι. Οι περιπέτειά τους όμως δημιούργησε μια απίστευτα στενή σχέση ανάμεσά τους. Έτσι αποφάσισε να την κρατήσει και να τη φροντίσει εκείνη. Όπως και έκανε.
Η Lo σήμερα ζει ευτυχισμένη στο σπίτι της Adrienne. Έχει μεγαλώσει, έχει παχύνει και έχει γίνει ένα διαφορετικό σκυλί, ευτυχισμένο και έτοιμο για αγκαλιές και χάδια. ” Σίγουρα το σκυλάκι είχε περάσει άσχημα. Είχε μάλλον κακοποιηθεί. Τα δυο πρώτα χρόνια όταν έβλεπε άντρα, φοβόταν και πήγαινε να κραφτεί. Σιγά σιγά άρχισε να έχει στους ανθρώπους εμπιστοσύνη. Είναι το καλύτερο σκυλί όλου του κόσμου, το πιο αγαπησιάριακο που είχαμε ποτέ”, θα πει η περήφανη “μαμά”.
