Πολύ άσχημα είναι τα νέα για τον μικρό γατούλη Τζέρυ, ο οποίος πριν από μέρες βρέθηκε άσχημα χτυπημένος στο κεφάλι στην Ορμύλια, κωμόπολη του Δήμου Χαλκιδικής. Ο Τζέρυ, παρά τις προσπάθειες όλων, δεν τα κατάφερε. Έφυγε για μέρη που σίγουρα θα είναι καλύτερα από εδώ. Γιατί για τα περισσότερα ζώα αυτό που ζούμε εδώ είναι κόλαση.
Ό,τι και να πούμε για το περιστατικό αυτό είναι λίγο. Είμαστε σε μια χώρα που η ενσυναίσθηση για τα ζώα και τον ανήμπορο είναι λέξη άγνωστη. Καθημερινά ζώα βασανίζονται, κακοποιούνται και πεθαίνουν με φριχτό τρόπο σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Τα περιστατικά αμέτρητα. Αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι των φιλοζωικών και οι απλοί φιλόζωοι πολίτες δεν θα μαθαίναμε τίποτα.
Ο ενός χρόνου γατούλης χτυπήθηκε στο κεφάλι από κάποιον επικίνδυνο. Γιατί επικίνδυνοι είναι όσοι διαπράττουν τέτοια εγκλήματα. Τον ανέλαβαν οι εθελοντές του Φιλοζωικού Πολιτιστικού & Περιβαλλοντικού Σωματείου Πολυγύρου, οι οποίοι ήταν συνέχεια δίπλα του. Ο άτυχος Τζέρυ είχε κάταγμα στο σαγόνι κοντά στην άρθρωση, αιμάτωμα στο δεξί ματάκι του και πληγές σε στάδιο σήψης. Η άσχημη κλινική του εικόνα και οι αιματολογικές εξετάσεις έδειξαν ότι τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά, όμως οι εθελοντές αποφάσισαν να παλέψουν ώστε να γίνει καλά και να έχει μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσει.
Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στο κτηνιατρείο γαστροοισοφαγικό σωληνάκι για να μπορεί να σιτίζεται και να παίρνει τα φάρμακά του. Ακολούθησε χειρουργική επέμβαση για να σταθεροποιηθεί το σαγόνι του. Πήγαν όλα καλά. Για τον επόμενο μήνα θα σιτιζόταν με γαστροοισοφαγικό σωληνάκι και στον επανέλεγχο θα έβλεπαν ό,τι άλλο χρειαζόταν.
Όλες αυτές τις μέρες, όπως αναφέρουν οι άνθρωποι του Σωματείου που τον αγάπησαν πολύ, ο Τζέρυ ήταν πάρα πολύ φιλικός και δεκτικός, παρά τους πόνους και την ταλαιπωρία του. Νιαούριζε και ζητούσε συνέχεια χάδια και κανείς δεν του χάλαγε χατίρι. Τα άξιζε άλλωστε και με το παραπάνω.
Πριν από λίγες μέρες δυστυχώς το ταλαιπωρημένο αυτό ζωάκι έφυγε. Παρόλο το μεγάλο αγώνα που έδωσε, δεν τα κατάφερε.
Το Φιλοζωικό Πολιτιστικό & Περιβαλλοντικό Σωματείο Πολυγύρου αναφέρει: ”Ας είναι το τελευταίο περιστατικό κακοποίησης που καλούμαστε να αναλάβουμε. Αντίο μικρούλη. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για το ενδιαφέρον και την οικονομική στήριξη, ένα μεγάλο μέρος τους ποσού έχει καλυφθεί χάρη στην ευαισθησία σας.”
Ο δράστης δεν έχει βρεθεί. Κανείς δεν μιλάει. Η ίδια ιστορία. Αυτός όμως που δεν μιλάει είναι συνένοχος.
Πόσο κοστίζει η ζωή ενός αθώου πλάσματος; Ενός πλάσματος που δεν πείραξε ποτέ κανέναν; Που γεννήθηκε αδέσποτο ή πετάχτηκε στο δρόμο και κάθε μέρα έδινε αγώνα για να επιβιώσει; Τίποτα δεν κοστίζει. Αυτή είναι η απάντηση. Σε μια χώρα που βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των χωρών με τις περισσότερες κακοποιήσεις ζώων, μια τετράποδη ζωή δεν στοιχίζει τίποτα. Μπορούμε να του τη στερήσουμε για πλάκα.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com
