Ένας υπέροχος άνθρωπος έφυγε από κοντά μας, την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017, σε ηλικία 83 ετών. Ο Δημήτρης Μυταράς ήταν ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους με διεθνή καταξίωση.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου (myrto1@hotmail.com)
Ο Δημήτρης Μυταράς γεννήθηκε στη Χαλκίδα τον Ιούνιο του 1934. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1953-1958), έχοντας Καθηγητές τον Γιάννη Μόραλη και τον Σπύρο Παπαλουκά.
Συνέχισε σπουδές στη σκηνογραφία στην «Ecole Superieure des Arts Decoratifs» καθώς και εσωτερική διακόσμηση στη«Metiers d’Art» στο Παρίσι (1960-1964) με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Έργα του έχουν εκτεθεί στην Αθήνα, σε ατομικές εκθέσεις στις γκαλερί “Ζυγός”, “Άστορ”, “Μέρλιν”, αίθουσα Τέχνης (Θεσσαλονίκη), καθώς επίσης και στην Μπολόνια, Φλωρεντία, Ρώμη, Γένοβα κ.ά.
Τα τελευταία χρόνια ο Δημήτρης Μυταράς αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την όρασή του, την οποία είχε χάσει κατά 90%. To Μάρτιο του 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία όμως τον διέγραψε από την επετηρίδα της διότι τυφλώθηκε.
Μια λιγότερο γνωστή πλευρά της ζωής του ήταν η μεγάλη αγάπη του προς τα ζώα, την οποία έδειχνε έμπρακτα. Είχε μάλιστα πει σε συνέντευξή του:”Στην άγρια εποχή που ζούμε το τελευταίο που μας απασχολεί είναι τα ζώα. Κάποιος συμπαθέστατος κατά τα άλλα ιερωμένος σε ερώτηση για τα ζώα είπε: “Μα τα ζώα είναι για να τα τρώμε, ο άνθρωπος είναι σαρκοβόρο και είναι νόμος της φύσης δηλαδή του Θεού”.
“Προσωπικά έχω διαφωνήσει μ’ αυτή την εντολή και έχω εξασφαλίσει την κόλαση. Πιστεύω ότι τα ζώα και ιδιαίτερα αυτά που ζούμε μαζί τους σκυλιά και γάτες είναι πολύτιμοι σύντροφοι γεμάτα από αρετές που από πολύ παλιά έχουν εγκαταλείψει τους ανθρώπους. Έχουν μεγάλη αγάπη για τους φίλους τους, δεν εγκαταλείπουν ποτέ τα αφεντικά τους, ενώ το αντίθετο γίνεται πολύ συχνά, δεν λένε ψέματα και γίνονται επικίνδυνα μόνο όταν πρόκειται να υπερασπιστούν τα μωρά τους. Ο σκύλος μου ο Ντικ έκλαιγε 3 μέρες πριν πεθάνει ο πατέρας μου, χωρίς καν να τον βλέπει.
Τα ευγενικά αυτά ζώα δίνουν απεριόριστη αγάπη και δεν θέλουν ανταπόδοση. Οι άνθρωποι που συνδέονται με ζώα είναι αδύνατον να τα αποχωριστούν και τα πενθούν περισσότερο και από έναν άνθρωπο. Ένας πασίγνωστος εγκληματίας διέφυγε στο εξωτερικό για να γλιτώσει. Συνελήφθη μετά από πολύ καιρό διότι επέστεψε από το εξωτερικό για να πάρει το σκύλο του.
Εγώ προσωπικά πενθώ ακόμα το σκύλο μου το Χόκνεϊ μετά από πολλά χρόνια. Όταν βρίσκομαι σε κάποια εκκλησία, ανάβω κεράκια για τους γονείς μου, για τις γάτες μου και για τα σκυλιά μου. Πολλοί μου λένε, «δίνεις τόσα χρήματα για ζώα ενώ υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε». Σκέπτομαι, όμως, οι άνθρωποι που δεν αγαπούν τα ζώα δεν αγαπούν ούτε τους ανθρώπους. Εκείνοι που αγαπούν τα ζώα και όχι τους ανθρώπους είναι τρομακτικά πληγωμένα άτομα από το περιβάλλον τους και τους ανθρώπους… αυτό που δεν βρίσκουν στους συναθρώπους τους το βρίσκουν στα ζώα!
Πιστεύω ότι όσοι δεν αγαπούν τα ζώα είναι προβληματικά άτομα. Τα αγαπητά και αξιόλογα αυτά πλάσματα απαιτούν καλύτερη συμπεριφορά και την οργανωμένη προστασία της Πολιτείας. Εάν θέλουν να μην έχουμε τόσα αδέσποτα, μπορούμε να στειρώσουμε πολλά σκυλιά. Σε 2- 3 χρόνια θα έχει μειωθεί ο αριθμός τους χωρίς να χρειάζεται να τα δολοφονούνε.
Η προστασία των ζώων είναι πολιτισμός. Είναι χρέος μας να τα αγαπάμε, διότι μόνο αυτά δικαιούνται τον παράδεισο!
Μεγάλε δάσκαλε, Καλό Ταξίδι.