Λίγα λόγια για την επίθεση του σκύλου Ακίτα σε 13χρονο στο Λαγονήσι

από Μυρτώ Τζώρτζου
επίθεση Ακίτα
Το θλιβερό συμβάν με την επίθεση του σκύλου ράτσας Ακίτα στον 13χρονο στο Λαγονήσι αυτές τις μέρες επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά αυτό που λέμε και θα λέμε συνέχεια: Δεν υπάρχουν καλά και κακά σκυλιά αλλά υπεύθυνοι και ανεύθυνοι κηδεμόνες ζώων.
Το πρωί της περασμένης Πέμπτης, παραμονή της 28ης Οκτωβρίου, ο 13χρονος, μαθητής της Α’ Γυμνασίου, πήγαινε από το σπίτι του στο σχολείο για την καθιερωμένη σχολική γιορτή. Όπως υποστηρίζει η οικογένειά του, το παιδί την ώρα που βρισκόταν στο πατίνι του δέχτηκε επίθεση από σκυλί ράτσας Ακίτα.
Το σκυλί άρχισε να δαγκώνει το παιδί στο κεφάλι και το πρόσωπο. Το παιδί άρχισε να ουρλιάζει από τον τρόμο και γλίτωσε όταν ιδιοκτήτης βρεφονηπιακού σταθμού που βρισκόταν κοντά στο σημείο μαζί με άλλους δύο άνδρες κατάφεραν να ακινητοποιήσουν το σκύλο.
Στη συνέχεια ο ιδιοκτήτης του σταθμού μετέφερε το παιδί στο Κέντρο Υγείας Καλυβίων και απο εκεί λόγω των σοβαρών τραυμάτων χρειάστηκε να μεταφερθεί στο Παίδων.
Στο νοσοκομείο πήγε και ο κηδεμόνας του σκύλου, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο σκύλος του έφυγε γιατί…κάποιος άφησε την πόρτα του σπιτιού του ανοιχτή.
Στη συντριπτική πλειοψηφία τους αυτά τα περιστατικά ΔΕΝ αφορούν τα αδέσποτα. Όμως αυτά την πληρώνουν. Εκεί ξεσπάμε όλη μας την οργή και την εκδικητικότητα. Τα κανάλια συνήθως αρχικά κάνουν λόγο για αδέσποτα. Τα εύκολα θύματα, που λέμε. Και μετά το αλλάζουν. Έχουν όμως ΗΔΗ κάνει τη στοχοποίηση. Τη διπλή στοχοποίηση. Στοχοποιούν αδέσποτα και ράτσα. Πίτμπουλ, Ροτβάιλερ, Ακίτα. Μόνο οι εκφράσεις και οι λέξεις που χρησιμοποιούν φτάνουν: Κατασπάραξε, άγρια επίθεση, ξέσκισε, τρόμος, φρίκη, εφιάλτης και πάει λέγοντας… Η τρομολαγνεία σε όλο της το μεγαλείο.
Και μένουμε εμείς, λίγοι γραφικοί να προσπαθούμε να πούμε τα πράγματα όπως είναι: Κανένα σκυλί δεν γεννιέται κακό. Εμείς το κάνουμε κακό. Εμείς του διαμορφώνουμε το χαρακτήρα. Εμείς το κάνουμε επιθετικό, άγριο, αντικοινωνικό.
Για το Ακίτα φταίει ο κηδεμόνας του. Γράφτηκαν πολλά. Ότι το είχαν μόνο για φύλακα. Ότι δεν το πήγαιναν ποτέ βόλτα. Και άλλα ότι. Δεν υιοθετούμε τίποτα από αυτά. Όμως αν το ζώο δεν κοινωνικοποιηθεί, δεν μάθει να ζει με άλλους, δεν εκπαιδευτεί, τι θα γίνει; Αν ένα παιδί το μεγαλώσεις σε ένα υπόγειο, τι θα γίνει; Κοινωνικό, ευχάριστο και φιλικό;
Δεν υπάρχουν κακά σκυλιά. Δεν υπάρχουν κακές ράτσες. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ανεύθυνοι και ανεπαρκείς κηδεμόνες υπάρχουν. Και ατελείωτη ημιμάθεια από όλους. Και πρώτα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τα θύματα στο συμβάν του Λαγονησίου είναι το παιδί πρώτα από όλα και έπειτα το σκυλί. Στο εξωτερικό στους ανθρώπους του σκύλου, μετά απο ένα τέτοιο συμβάν, θα τους είχε απαγορευτεί να πάρουν ξανά σκύλο. Εδώ, θα την πληρώσουν και πάλι τα αδέσποτα. Με μια φόλα, με μια κακοποίηση, με μια εξόντωση. Θα επικρατήσει και πάλι η ημιμάθειά μας. Μέχρι το επόμενο περιστατικό.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com  

Διαβάστε επίσης

Αφήστε ένα Σχόλιο