591
Γνωρίζουμε καλά, όσοι ασχολούμαστε με τα ζώα, πόσο δύσκολο είναι να υιοθετηθεί ένα γέρικο ζωάκι. Σχεδόν αδύνατον. Και δυστυχώς τα περισσότερα γερνούν και πεθαίνουν στο δρόμο, άρρωστα και ταλαιπωρημένα, ή σε ένα παγερό κλουβί κυνοκομείου. Αμέτρητες τέτοιες ιστορίες που σου ραγίζουν την καρδιά.
Όσο και αν προσπαθούν οι εθελοντές, όσο και να ζητάνε απελπισμένοι βοήθεια, ελάχιστοι ανταποκρίνονται και υιοθετούν ένα ζωάκι μεγάλης ηλικίας. Ελάχιστοι. Συνήθως θέλουμε μικρό. Αν γίνεται λευκό με μπλε μάτια. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια ο ρατσισμός αυτός δεν είναι τόσο έντονος.
Το ευχάριστο όμως είναι ότι υπάρχουν και κάποια ηλικιωμένα ζωάκια που είναι κάποια στιγμή τυχερά και βρίσκουν και αυτά, έστω και αργά, ένα σπιτάκι.
Ένα από αυτά τα τυχερά ζωάκια, όπως μας ενημερώνουν οι Εθελοντές Φιλόζωοι Λιβαδειάς – Animal Welfare Volunteers, είναι και η γριούλα Τερέζα. Μια σκυλίτσα με δυστυχισμένη ζωή, που όμως εντελώς απρόσμενα, και ενώ ζούσε σε κλουβί και δεν είχε καμιά ελπίδα, βρήκε τους ανθρώπους της που της άνοιξαν τις πόρτες του σπιτιού της και της έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία, έστω και σε αυτήν την ηλικία. Να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της με αγάπη, που τόσο της έλλειψε.
Η θλιβερή ιστορία της Τερέζας:
Η όμορφη Τερέζα είναι μια κυνηγοσκυλίτσα που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της σαν παραγωγική μηχανή. Να γεννάει κυνηγόσκυλα. Κλασικές ιστορίες. Τα μωράκια της τα θήλαζε και αμέσως τα έπαιρναν και τα έδιναν σαν “εργαλεία” σε κυνηγούς. “Εργαλεία” δεν είναι στα χέρια των κυνηγών; Άλλωστε έτσι τα αποκαλούν και πολλοί από αυτούς.
Όταν λοιπόν η παραγωγική μηχανή μεγάλωσε και σταμάτησε να κάνει τη δουλειά της, έγινε το συνηθισμένο. Την πήγαν σε ένα βουνό και την παράτησαν, ανήμπορη να κάνει οτιδήποτε, εξαθλιωμένη και χάλια για να πεθάνει.
Όταν οι εθελοντές τη βρήκαν, ήταν σε άθλια κατάσταση. Χαραγμένα, όπως χαρακτηριστικά λένε, πάνω στο κορμάκι της τα ποσά πέρασε, όπως ήταν εμφανές και ότι είχε γεννήσει για τελευταία φορά πριν την πετάξουν…
Οι Εθελοντές Φιλόζωοι Λιβαδειάς την ανέλαβαν, προσπαθώντας από την πρώτη στιγμή να της βρουν σπίτι. Πήγε σε φιλοξενία και για 1,5 χρόνο ζούσε σε κλουβί. Δώδεκα ετών, υγιέστατη, στειρωμένη, εμβολιασμένη, αποπαρασιτωμένη και με τσιπ. Ένα πολύ ήσυχο πλάσμα που περίμενε ένα σπιτάκι. Δύσκολο πράγμα αυτό.
Γίνονται όμως και θαύματα
Αυτές τις μέρες οι εθελοντές ήρθαν από την πόλη τους, τη Λιβαδειά, για τη μέρα υιοθεσίας που διοργάνωσαν στον κινηματογράφο Παναθήναια του Σωτήρη Ρήγα που αγαπάει πολύ τα ζώα και το δείχνει έμπρακτα.
Στη μέρα υιοθεσίας πήγε πολύς κόσμος. Και υιοθετήθηκαν και κάποια αδεσποτάκια.
Εκεί βρισκόταν και η γριούλα Τερέζα περιμένοντας μήπως…
Ένας άντρας, ο Ηλίας, είχε πάει εκεί με την οικογένειά του. Και ενώ είχαν υιοθετήσει δύο σκυλάκια, φεύγοντας είδαν και την Τερέζα, αυτό το τόσο ταλαιπωρημένο πλάσμα.
Στην ιδέα και μόνο ότι μπορεί η σκυλίτσα να μην υιοθετηθεί ποτέ και να πεθάνει σε κλουβί, δεν άντεξαν και αποφάσισαν να την πάρουν σπίτι τους και να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της με φροντίδα, αγάπη, αγκαλιές και παιχνίδια.
Η Τερέζα, που λέγεται πλέον Νέλλη, βρίσκεται ήδη στο παντοτινό της σπίτι. Μακριά από το κλουβί.
Οι εθελοντές αναφέρουν ότι αυτή η υιοθεσία ήταν από τις πιο συγκινητικές στιγμές του συλλόγου τους. Πώς να μην είναι άλλωστε;
Εμείς ευχόμαστε η Νέλλη να ζήσει πολλά χρόνια ακόμα. Μπράβο στους ανθρώπους που άνοιξαν το σπίτι τους σε ένα γέρικο και ταλαιπωρημένο ζώο. Μπράβο και στους ανθρώπους του συλλόγου που κάνουν σπουδαία δουλειά. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε: Πίσω από τα καλά που συμβαίνουν στα ζώα βρίσκονται οι εθελοντές.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com