Άσχημα είναι τα νέα, όπως μας ενημερώνει ο Φιλοζωικός Όμιλος Σερρών ΦΟΣ, για τον Ελληνικό Ποιμενικό, ο οποίος είχε βρεθεί αυτές τις μέρες στις Σέρρες, σε αγροτική περιοχή του δήμου Εμμανουήλ Παππά, πεταμένος σε ένα χωράφι και δεμένος από το λαιμό και το στήθος με σχοινί. Ο σκύλος ήταν σε άθλια κατάσταση, πολύ άρρωστος. Δεν είχε καμία ελπίδα. Έτσι του έγινε ευθανασία.
Το μεγάλο σε ηλικία ζώο είχε εντοπίσει ένας άντρας, ο κ. Γιάννης Κ., ο οποίος κάλεσε τους εθελοντές του ΦΟΣ. Η εικόνα του σκυλάκου ήταν τελείως αποκαρδιωτική. Ήταν ετοιμοθάνατος, αβοήθητος και με σπασμούς. Κάποιος φαίνεται, επειδή αρρώστησε, δεν τον ήθελε πια και αποφάσισε να τον πετάξει.
Στο σημείο του χωραφιού πήγαν μέλη της οργάνωσης vets in action, του χορήγησαν ηρεμιστική ένεση και το μετέφεραν σε κτηνιατρείο. Εκεί έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις, ακτινολογικές, ορθοπεδικές και κυτταρολογικές, και του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες.
Όμως η κατάσταση του ζώου ήταν μη αναστρέψιμη. Είχε προχωρημένο μεταστατικό καρκίνο στα γεννητικά του όργανα, αρθριτικά που του είχαν διαλύσει τις αρθρώσεις στα πίσω πόδια καθιστώντας τον ανάπηρο από τους πόνους και προχωρημένη διροφυλαρίωση.
Έτσι, για να μη βασανίζεται και να μην πονάει, του έγινε ευθανασία.
Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι στην πλειοψηφία τους οι σκύλοι αυτής της φυλής ανήκουν σε κτηνοτρόφους, πολλοί από αυτούς, όπως συμβαίνει και με τους κυνηγούς με τα κυνηγόσκυλα, όταν δεν τους κάνουν πλέον τη δουλειά, όπως λένε, τα ξεφορτώνονται. Δεν είναι παρέα για αυτούς, δεν είναι συντροφιά αλλά ”εργαλεία”.
Ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Το να πετάξεις- και με αυτόν τον τρόπο- ένα πολύ άρρωστο ζώο, το οποίο ήταν δίπλα σου και σε βοηθούσε σε όλη του τη ζωή, δείχνει απίστευτη βαρβαρότητα και έλλειψη ενσυναίσθησης. Ο άνθρωπος που είναι βάρβαρος με τα ζώα είναι βάρβαρος και με τους ανθρώπους.
Οι Ελληνικοί Ποιμενικοί και τα κυνηγόσκυλα είναι από τα πιο αδικημένα και ταλαιπωρημένα σκυλιά. Μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία από αυτά ζει μια πολύ άσχημη ζωή που σε κανένα ζώο δεν αξίζει. Και όταν δεν έχει χρησιμότητα πλέον, πετάγεται κάπου σαν σκουπίδι.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com