Μια άσχημη ιστορία που έχει να κάνει με το θάνατο ενός σκύλου είδε αυτές τις μέρες το φως της δημοσιότητας, στην περιοχή Nortumberland της Βόρειας Αγγλίας. Η 55χρονη Rita Greig ήταν γνωστή στην πόλη της για τα πολύ όμορφα ρούχα που έπλεκε για τα δυο της σκυλάκια, ράτσας pug. Το ένα μάλιστα από τα δύο, η Dora, το πιο μικρό, που ζύγιζε μόλις 2 κιλά, είχε βραβευτεί σε διάφορους διαγωνισμούς ως το πιο καλοντυμένο σκυλάκι.
Πριν από λίγες μέρες οι δυο τους βγήκαν για τη συνηθισμένη τους βόλτα στο λιμάνι του Little Amble, δίπλα στη θάλασσα. Κάποια στιγμή που η Dora έτρεχε στην προβλήτα, γλίστρησε και έπεσε στην παγωμένη θάλασσα ( Βόρεια Θάλασσα). Η σκυλίτσα άρχισε με όλες τις δυνάμεις της να κολυμπάει, όμως δεν μπόρεσε να κρατηθεί πάνω από το νερό και βυθίστηκε μέσα. Αμέσως η Rita άρχισε να κάνει προσπάθειες από πάνω να την πιάσει και να τη βγάλει έξω. Μέσα σε λίγα λεπτά το κακό είχε γίνει. Η Dora είχε πνιγεί.
Η Rita σοκαρισμένη δεν μπορούσε να καταλάβει πώς συνέβη αυτό καθώς η σκυλίτσα της ήξερε να κολυμπάει. Τι επομένως έγινε; Κάτι πολύ απλό. Το σκυλάκι, το οποίο ζύγιζε δυο κιλά, βυθίστηκε από τα μάλλινα ρούχα του, το βάρος των οποίων δεν ήταν αμελητέο, σχετικά με αυτό του ζώου. Με άλλα λόγια “το τράβηξαν” κάτω. Έτσι δεν μπόρεσε να επιπλεύσει και να κολυμπήσει.
“Δεν μπορούσα με τίποτα να το φανταστώ. Είμαι σοκαρισμένη με αυτό που συνέβη. Το χειμώνα φοράω ρούχα στα σκυλάκια μου, τα οποία πλέκω μόνη μου. Μετά από την προβλήτα υπάρχει ένας χώρος που πηγαίνουν τα σκυλιά για να παίξουν. Δεν προλάβαμε να πάμε εκεί. Φυσούσε και πολύ δυνατά. Ήταν τρομερό να τη βλέπω να πνίγεται. Ήταν πολύ δημοφιλής και αγαπητή στον κόσμο. Σε όλους τους διαγωνισμούς έπαιρνε το πρώτο βραβείο”, θα πει η Rita.
Όσο και να πιστεύουμε ότι το σκυλί μας γνωρίζει καλά ένα μέρος και δεν κινδυνεύει κάνουμε μεγάλο λάθος. Πάντοτε μπορεί να συμβεί κάτι. Αυτός φυσικά είναι κανόνας και για τα παιδιά. Ο χώρος που θα αφήσουμε το σκύλο μας χωρίς λουρί θα πρέπει να είναι εντελώς προστατευμένος. Από την άλλη ακόμα και για τα ρούχα που του φοράμε θα πρέπει να συμβουλευόμαστε πρώτα το γιατρό μας.