Η άνοιξη έχει ξεκινήσει, και το καλοκαίρι είναι πολύ κοντά. Έτσι μπαίνουν ξανά στην ζωή μας αλλά και στην ζωή των τετράποδων φίλων μας, οι μέλισσες, οι σφήκες και τα διάφορα άλλα έντομα που μπορεί να μας τσιμπήσουν και να μας δημιουργήσουν πρόβλημα.
Στους ανθρώπους το τσίμπημα μιας μέλισσας ή μια σφήκας (εκτός από την περίπτωση του να είναι κάποιος αλλεργικό) είναι απλά κάτι ενοχλητικό, που πονάει για λίγο και μετά περνάει. Οι σκύλοι είναι φτιαγμένοι λίγο διαφορετικά από τους ανθρώπους, και αν τσιμπηθούν πολλές φορές ταυτόχρονα μπορούν να πάθουν σοβαρές βλάβες στα νεφρά τους. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε τέτοιες επιπλοκές, είναι η πρόληψη και η προσπάθεια αποφυγής των εντόμων.
Πώς μπορούμε να αποφύγουμε τα έντομα;
Καταρχάς θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τις μέλισσες από τις σφήκες, να μάθουμε να τις ξεχωρίζουμε οπτικά και να γνωρίζουμε τις συνήθειές τους. Οι μέλισσες δεν είναι επιθετικές, δεν τσιμπούν ποτέ αν δεν απειληθούν, και βρίσκονται συνήθως στα λουλούδια και τα φυτά από όπου τρώνε γύρη.
Οι σφήκες από την άλλη, μπορούν να γίνουν επιθετικές και να τσιμπήσουν πολύ πιο εύκολα, και πολλές φορές ταυτόχρονα. Τις συναντάμε συνήθως σε μέρη με αποφάγια, σκουπίδια, σάπια φρούτα, γλυκά ή ακόμα και στην ψησταριά του μπάρμπεκιου.
Τι πρέπει να κάνουμε
Κρατάμε το χώρο μας καθαρό. Με το να καθαρίζουμε τους χώρους που κινούμαστε εμείς και το κατοικίδιό μας, να σκουπίζουμε τα αποφάγια όταν μαγειρεύουμε και να πετάμε συχνά τα σκουπίδια, καταφέρνουμε να κρατάμε μακριά και τα ενοχλητικά έντομα.
Βγαίνουμε βόλτα τις σωστές ώρες. Οι μέλισσες είναι περισσότερο ενεργητικές την αυγή και το σούρουπο, ενώ οι σφήκες είναι περισσότερο δραστήριες τις πιο ζεστές ώρες της μέρας. Αν μπορούμε λοιπόν, είναι καλό να βγαίνουμε βόλτα με το σκυλάκι μας το υπόλοιπο διάστημα, ώστε να αποφεύγουμε δυσάρεστες συναντήσεις.
Αν πάλι βγούμε αυτές τις ώρες, καλό είναι να αποφεύγουμε τα μέρη με τα πολλά λουλούδια και φυτά, καθώς και τα σκουπίδια.
Αποφεύγουμε τα έντονα αρώματα. Αυτό είναι καλό και για εμάς αλλά και για τα κατοικίδια που βγαίνουν μαζί μας βόλτα. Είναι γνωστό πως οι μέλισσες έλκονται από τα έντονα λουλουδάτα αρώματα που φοράμε συχνά. Γι’ αυτό όταν βγαίνουμε βόλτα με τον σκύλο μας, αν θέλουμε να αποφύγουμε όσο γίνεται την ενόχληση από τις μέλισσες, καλό είναι να μη φοράμε καθόλου άρωμα, ή έστω κάτι πολύ διακριτικό.
Όμως επειδή πρακτικά δεν είναι εφικτό να αποφύγουμε εντελώς τα έντομα, είναι καλό να γνωρίζουμε και τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση που ο σκύλος μας τσιμπηθεί από μια μέλισσα ή μια σφήκα.
Παραμένουμε ψύχραιμοι. Όσο σοβαρό και να είναι το τσίμπημα για το σκύλο μας, δεν θα τον βοηθήσουμε καθόλου αν πανικοβληθούμε. Καταρχάς το απομακρύνουμε από το σημείο που τσιμπήθηκε, γιατί πολύ πιθανά να βρίσκονται εκεί και άλλα έντομα.
Ελέγχουμε το τσίμπημα. Βλέπουμε την περιοχή προσεκτικά και προσπαθούμε να εντοπίσουμε το τσίμπημα και ίσως να βρούμε και το ίδιο το κεντρί. Αν είναι σε εμφανές και εύκολα προσβάσιμο σημείο, καλό είναι να προσπαθήσουμε να το βγάλουμε, γιατί έτσι θα ελαχιστοποιήσουμε το δηλητήριο που θα εισχωρήσει στον οργανισμό του σκύλου. Δεν θα πρέπει να το ζουλήξουμε και να προσπαθήσουμε να το βγάλουμε όπως θα κάναμε με μια ακίδα, γιατί έτσι μπορεί να προκαλέσουμε το ενεργό ακόμα κεντρί να βγάλει ακόμα περισσότερο δηλητήριο. Μπορούμε όμως να το πιάσουμε απαλά από την άκρη με ένα τσιμπιδάκι ή με τα νύχια μας και να το τραβήξουμε προς τα έξω.
Εφαρμόζουμε τις πρώτες βοήθειες. Αρχικά μπορούμε να βάλουμε λίγη σόδα και νερό πάνω στο τσίμπημα, και να περιμένουμε να δούμε αν θα αρχίσει να πρήζεται η περιοχή, ειδικά αν το τσίμπημα έχει γίνει κάπου στο κεφάλι ή το στόμα. Μπορούμε επίσης να βάλουμε πάνω στο σημείο και λίγο πάγο έτσι ώστε να μειώσουμε το πρήξιμο.
Πάμε άμεσα στον κτηνίατρο. Αν δούμε πως το τσίμπημα αρχίζει να πρήζεται μέσα σε λίγα λεπτά, τότε πάμε άμεσα το σκύλο μας στον γιατρό. Επίσης αν ο σκύλος δεν έχει δεχτεί μόνο ένα τσίμπημα αλλά πολλαπλά, τότε δεν περιμένουμε ούτε λεπτό για πρώτες βοήθειες, αλλά τρέχουμε κατευθείαν στον κτηνίατρο.
Η αγωγή που θα παρέχει ο κτηνίατρος διαφέρει ανάλογα με την περίπτωση και τη σοβαρότητα του τσιμπήματος. Συνήθως χορηγούνται αντισταμινικά και κορτιζόνη. Αν όμως υπάρχουν πολλαπλά τσιμπήματα και η κατάσταση είναι πιο σοβαρή, είναι πιθανό να γίνει ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και αντιβίωσης.
Πηγή: http://responsibledogparentsefzoia.blogspot.gr/
