Η Μοίρα είναι ένα πανέμορφο σκυλάκι περίπου 5 χρόνων, την οποία βρήκαν εντελώς τυχαία πριν ενάμιση χρόνο εθελοντές της φιλοζωικής οργάνωσης “Τα Φαντάσματα του Ασπρόπυργου”. Σκελετωμένη, αφυδατωμένη, υποσιτισμένη και γεμάτη πληγές η Μοίρα ήταν πεταμένη σε ένα χωράφι στον Ασπρόπυργο και φυσικά δεν είχε πολλές μέρες ζωής. Μεταφέρθηκε αμέσως σε κτηνιατρική κλινική όπου διαπιστώθηκε ότι ήταν πολύ άρρωστη. Έμεινε αρκετό καιρό στο κτηνιατρείο και χάρη στην αγάπη και την προσπάθεια των κτηνίατρων, των παιδιών της φιλοζωικής αλλά και στην οικονομική συμβολή του κόσμου η Μοίρα στάθηκε και πάλι υγιέστατη στα πόδια της. Και ενώ αρχικά πολλοί έδειξαν το ενδιαφέρον για να την υιοθετήσουν, στο τέλος, όπως γίνεται συνήθως, το περιστατικό ξεχάστηκε και η Μοίρα κατέληξε σε πανσιόν. Σήμερα ενάμιση χρόνο μετά η Μοίρα παραμένει στο κλουβί της πανσιόν και ελπίζει κάποια στιγμή να φύγει για να ζήσει και αυτή σε ένα σπίτι.
Δύο από τα εθνικά χαρακτηριστικά μας είναι η έλλειψη παιδείας στα περισσότερα θέματα και η ανάγκη της φιγούρας. Για να δείξουμε στον άλλον ότι είμαστε καλύτεροι, πιο έξυπνοι, πιο πλούσιοι. Δυστυχώς ακόμα και μετά από τόσα χρόνια κρίσης δεν φαίνεται να έχουμε αλλάξει. Απλά κρυβόμαστε. Μαζί με αυτά πάει και η έλλειψη ενημέρωσης. Γιατί μπορεί να είμαστε όλη μέρα στο ίντερνετ, όμως ενημερωμένοι πραγματικά δεν είμαστε.
Αυτά λοιπόν οδηγούν ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας να καταφεύγει σε pet shop για την αγορά ράτσας κατοικίδιου. Για τη φιγούρα, όπως είπαμε. Για να δείξουμε ότι το κατοικίδιό μας και κατ’ επέκταση εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε τυχαίοι. Με αποτέλεσμα να αφήνουμε αμέτρητα ζώα να σαπίζουν στην κυριολεξία σε δρόμους, πανσιόν και φριχτά δημόσια κυνοκομεία. Να ζουν σε συνθήκες τις οποίες δεν φαντάζεστε και να παθαίνουν από την ακινησία και τις αρρώστιες. Και να διαιωνίζουμε την ύπαρξη των φριχτών puppy mills (κάντε ένα κλικ στο ίντερνετ, για αυτά θα μιλήσουμε άλλη φορά)
Δυστυχώς οι περισσότεροι μάλλον δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν και στη χώρα μας μέρη όπου μπορείς να απευθυνθείς για να υιοθετήσεις ένα κατοικίδιο. Ακούμε ότι το τάδε ζώο το περιέθαλψε η τάδε φιλοζωική και νιώθουμε ήσυχοι. Η φιλοζωική το περιέθαλψε, το έκανε καλά. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο. Το καλό. Το δεύτερο στάδιο είναι αυτό που αγνοούμε. Το δύσκολο. Γιατί δεν μπορούν όλα τα ζώα μετά από μακροχρόνια νοσηλεία να γυρίσουν πάλι στο δρόμο. Οπότε αναγκαστικά θα πάνε σε κυνοκομείο ή στην καλύτερη σε πανσιόν όπου όμως θα ζουν μέσα σε κλουβί και θα μαραζώνουν. Στα διάφορα κυνοκομεία και καταφύγια ζουν υπέροχα ζώα που είναι υγιέστατα και τρελαίνονται για ένα χάδι. Εκεί θα βρούμε ακόμα και ράτσες, σκυλιά και γάτες, πανάκριβα, που κάποια στιγμή πετάχτηκαν στον δρόμο επειδή κάποιοι τα βαρέθηκαν ή δεν είχαν να τα συντηρήσουν.
Την επόμενη φορά που θα σκεφτεί κάποιος να πάρει ένα ζώο, ας απευθυνθεί σε ένα δημόσιο καταφύγιο ή σε μια φιλοζωική οργάνωση – αν πραγματικά είναι φιλόζωος. Έχουν τόσα σκυλάκια που δεν φαντάζεστε. Ένα κλικ στο διαδίκτυο είναι.
Η Μοίρα παραμένει στην πανσιόν. Αν κάποιος θέλει να τη γνωρίσει από κοντά μπορεί να πληκτρολογήσει στο facebook http://ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ και να πάθει το πώς.
