Οι καταστροφές που φέρνει ένας πόλεμος δεν είναι όσες βλέπουμε. Είναι και αυτές που θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά το τέλος του. Όπως η καταστροφή που γίνεται στις παιδικές ψυχές, η οποία είναι ανυπολόγιστη.
Τα παιδιά που βίωσαν πόλεμο θα τον κουβαλούν μέσα τους σε όλη τους τη ζωή. Κάποια είναι πιο δυνατά. Όμως κάποια άλλα θα ζουν με μόνιμο άγχος, πανικό, ακόμα και με κατάθλιψη. Μέσα σε αυτά και τα παιδιά που τραυματίστηκαν ή έχασαν τους δικούς τους και έμειναν μόνα. Δεν είναι λίγα αυτά. Σε κάθε πόλεμο υπάρχουν τα ορφανά παιδάκια που καλούνται να μεγαλώσουν πριν από την ώρα τους για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Οι σκύλοι θεραπείας είναι με μεγάλη βοήθεια για αυτά. Η παρέα με ένα σκυλάκι, το παιχνίδι μαζί του, και γενικά η επαφή μαλακώνει και ηρεμεί την ψυχή των ταλαιπωρημένων παιδιών από τον πόλεμο.
Ένα τέτοιο σκυλί είναι και ο Parker, ράτσας Golden Retriever, ένας τετράποδος εθελοντής, που έχει εκπαιδευτεί να «μυρίζει» το άγχος και το στρες. Και να βοηθάει σε αυτό.
Ο Parker συμμετέχει στις ειδικές θεραπευτικές συνεδρίες του οργανισμού Save the Children στην Ουκρανία που γίνονται για να βοηθήσουν τα παιδιά του πολέμου. Παιδιά που βίωσαν τη φρίκη, παιδιά που αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι τους, παιδιά που έχασαν τους γονείς τους. Παιδιά που τραυματίστηκαν.
Ο Parker κάνει παρέα στα παιδιά και τους δίνει αγάπη. Είναι τρυφερός και παιχνιδιάρης. Και κάνει και τα κόλπα του, όπως το να κλέβει όλα τα μπισκότα. Και άλλα αστεία πράγματα ώστε να νιώσουν καλά τα παιδιά, να ξεχάσουν. Η θεραπεία αυτών των παιδιών είναι δύσκολη. Τα σκυλιά-θεραπείας, όπως ο Parker, κάνουν στην κυριολεξία θαύματα. Βοηθάνε απίστευτα τα παιδιά.
Τα παιδιά χαίρονται όταν συναντούν το σκύλο στις συνεδρίες, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Τον αγκαλιάζουν, τον χαϊδεύουν και ποζάρουν μαζί του για φωτογραφία. Τα πρόσωπά τους αρχίζουν και πάλι σιγά σιγά να γελούν. Το χαμόγελό τους είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Parker, ο οποίος, όπως λένε, κάνει θαύματα.
Το να μιλήσουν επίσης και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στις συνεδρίες αυτές. Ένα από αυτά τα παιδάκια, η Victoriya, θα πει: ««Μετά την έναρξη του πολέμου, το πόδι μου άρχισε να μουδιάζει… αυτό είναι όλο. Όταν γίνονταν βομβαρδισμοί, το πόδι μου πονούσε πολύ και δεν μπορούσα να σταθώ όρθια. Όταν μας βομβάρδισαν, καθόμουν σε μια καρέκλα και δεν μπορούσα να σηκωθώ. Δεν ήξερα γιατί, σαν να με έπιανε κάτι στο πόδι, μετά βίας μπορούσα να περπατήσω».
Η Khrystyna διηγείται τη δική της εμπειρία: ««Την πρώτη μέρα, καθόμασταν στο υπόγειο όταν άρχισαν οι βομβαρδισμοί. Περάσαμε τη νύχτα εκεί. Την επόμενη μέρα φοβηθήκαμε, φυσικά, αλλά ήταν καλό που υπήρχε ακόμα ρεύμα. Και μετά έσβησε το φως και δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, με τη μαμά της θείας μου, παίζαμε σκάκι, ή ζωγραφίζαμε, ή διαβάζαμε, ή παίζαμε με τη γάτα.»
Και τα δύο κορίτσια θέλουν ειρήνη και σταθερότητα στην Ουκρανία. «Εύχομαι όλοι να ζουν ειρηνικά, να μην τσακώνονται, να μη χωρίζονται. Θέλω επίσης να τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Αυτό είναι το όνειρο και η επιθυμία κάθε Ουκρανού.»
Η 9χρονη Viktoriya μαζί με τον Parker
(Εικόνες: PA) Πηγή: Metro.uk