Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι σε αυτή τη χώρα να κάνουν πράγματα για τα ζώα, τόσο περισσότερα εμπόδια βρίσκουν. Ένας εθελοντής έχει να αντιμετωπίσει τον αγενή γείτονά του που τον πειράζει που φροντίζει τα αδέσποτα, την απολίτιστη μαντάμ που πετάει τα μπολάκια φαγητού από το πεζοδρόμιο επειδή δεν θέλει να βλέπει τα ζώα, τους αμέτρητους διαταραγμένους που σκοτώνουν καθημερινά με όποιον τρόπο μπορεί να φανταστεί κανείς απροστάτευτα ζώα και τους δήμους που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να κάνουν δύσκολη τη ζωή των εθελοντών.
Και σε όλα αυτά προστίθεται και η αδιαφορία του κράτους που δεν ψάχνει να βρει τον ένοχο και δεν επιβάλλει τους νόμους. Γιατί νόμους έχουμε σε αυτή τη χώρα. Και μάλιστα πολλούς. Το θέμα είναι ότι δεν εφαρμόζονται.
Και μην ξεχνάμε τους υπόλοιπους συνένοχους. Είναι αυτοί που γνωρίζουν και δεν μιλάνε. Αυτοί που ξέρουν τι έχει συμβεί αλλά φοβούνται να μιλήσουν. Τι ακριβώς φοβούνται; «Πού να μπλέκουμε τώρα…». Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει αυτό. Και επειδή δεν θέλουν να μπλέξουν, που δεν θα μπλέξουν, κρατάνε το στοματάκι τους κλειστό και κάνουν πως δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα. Ακόμα και αν το συμβάν έχει γίνει δίπλα στο σπίτι τους. Kύριοι, είστε συνένοχοι. Γιατί η σιωπή είναι συνενοχή.
Και τα μόνιμα θύματα είναι τα ζώα. Που για πολλούς-πάρα πολλούς-η ζωή τους δεν μετράει. «Ε, ένα σκυλί ήταν». Άλλη γνωστή φράση που λένε. Σήμερα ένα σκυλί, αύριο ένα παιδί και πάει λέγοντας. Αλλά χρειάζονται παιδεία και ενσυναίσθηση για να τα καταλάβουν αυτά.
Τα αδέσποτα περνάνε τα πάνδεινα. Κινδυνεύουν από παντού. Δεν φτάνει που τα κάναμε αδέσποτα-γιατί πίσω από ένα αδέσποτο βρίσκεται ένας άνθρωπος-τα βασανίζουμε κιόλας. Δυο φορές θύματα δηλαδή.
Η ιστορία του Λουκά
Ο λόγος για όλα αυτά η ιστορία του Λουκά, ενός καλοκάγαθου αδέσποτου σκυλάκου που είχε άσχημο τέλος.
Όπως αναφέρουν οι Φίλοι ζώων Σερρών ο Λουκάς ζούσε αδέσποτος στην πλατεία Κρονίου στις Σέρρες. Δεν είχε ενοχλήσει ποτέ κανέναν. Κάποιοι τον φρόντιζαν και τον αγαπούσαν. Ένας καλοκάγαθος γίγαντας. Που όμως κάποιοι τον έβαλαν στο μάτι. Και πήραν το δήμο να πάει να μαζέψει τον «επιθετικό» Λουκά. Ένα άκακο πλάσμα που δεν υπήρξε ποτέ, σύμφωνα με τους ανθρώπους που τον γνώριζαν, επιθετικός.
Και δεν θέλουν και πολύ οι δήμοι. Συνεργείο του δήμου Σερρών πήγε να τον πάρει. Υπήρχε χαρτί ότι το ζώο έκανε επίθεση σε κάποιον όπως προβλέπει ο νόμος; Οι εθελοντές λένε όχι. Τηρήθηκε η διαδικασία που ορίζει ο νόμος; Όχι. Άλλωστε οι δήμοι είναι κράτος εν κράτει και οι δήμαρχοι φέρονται σαν τσιφλικάδες.
Ο σκυλάκος αντιστάθηκε. Όμως με βίαιο τρόπο, όπως καταγγέλλουν παρόντες στο περιστατικό, τον έπιασαν και τον πήγαν στο κυνοκομείο.
Ο Λουκάς στειρώθηκε και δυο μέρες μετά βρέθηκε νεκρός στο κλουβί του. Μπήκε στο κλουβί και δεν ξαναβγήκε από εκεί.
Οι εθελοντές προσπάθησαν να μάθουν τι ακριβώς συνέβη. Να μάθουν τις συνθήκες θανάτου του ζώου. Ο δήμος τους είπε ότι ο σκύλος ήταν ηλικιωμένος και πέθανε. Τόσο απλά. Έκανε στείρωση και πέθανε.
Όμως το ζώο, σύμφωνα με τους ίδιους τους εθελοντές, δεν ήταν μεγάλο σε ηλικία. Και αν ήταν, δεν έπρεπε να στειρωθεί.
Τα ερωτήματα πολλά. Υπήρχε χαρτί που να δικαιολογεί το πιάσιμο του ζώου και τον εγκλεισμό του στο κυνοκομείο; Υπήρχε κάποια ιατρική γνωμάτευση που να δείχνει επίθεσή του σε κάποιον; Έγιναν οι ανάλογες εξετάσεις που πρέπει να γίνονται πριν ένα ζώο στειρωθεί; Μετά τη στείρωση κρατήθηκε για ανάρρωση εντός του θεραπευτηρίου όπως επιβάλλεται ή τοποθετήθηκε σε εξωτερικό κλουβί, στο κρύο;
Απαντήσεις που δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί δεν υπάρχει κράτος-ποτέ δεν υπήρχε- που να δίνει έστω και λίγη σημασία σε τέτοια περιστατικά. Και να τιμωρήσει αυτούς που φταίνε. Για το κράτος και το δήμο είναι ένα ζώο λιγότερο. Όσο πιο λίγα ζώα είναι στο δρόμο τόσο καλύτερα για αυτούς, μιας και είναι ανίκανοι να τα διαχειριστούν. Ή δεν θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους και να τα διαχειριστούν.
Οι εθελοντές φωνάζουν και θέλουν απαντήσεις. Το ζώο θα πάει για αποτέφρωση και…όλα ωραία και καλά για το δήμο.
Ο Λουκάς είναι ένα από τα αμέτρητα ζώα που πεθαίνουν άδικα και χωρίς να υπάρχει λόγος. Η ζωή του… ένα τίποτα.
Ας ελπίσουμε ότι θα πάει κάπου καλύτερα. Όπου θα τρέχει, θα παίζει και θα τον αγαπούν. Γιατί εδώ που ήταν δεν μας άξιζε.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com
