Όταν μιλάμε για αδέσποτα ζώα, συνήθως αναφερόμαστε στα ζώα που ζουν στους δρόμους. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αδέσποτα ζώα είναι και όσα μένουν σε καταφύγια. Και έχουν και αυτά την ίδια ανάγκη για ένα σπίτι, μια μόνιμη οικογένεια. Γιατί η ζωή σε ένα κλουβί δεν είναι ζωή. Πολλά μάλιστα ζουν όλη τους τη ζωή μέσα σε εκεί και πεθαίνουν χωρίς να έχουν γνωρίσει ένα σπίτι, μια μόνιμη αγκαλιά. Γιατί όσο και αν οι εθελοντές που πάνε να βοηθήσουν στα καταφύγια προσπαθούν να τους δώσουν αγάπη, τα ζώα παραμένουν στο κλουβί και περιμένουν με απίστευτη λαχτάρα να βγουν από εκεί.
Ένα τέτοιο ζωάκι, όπως μαθαίνουμε από τους ανθρώπους του Save a Greek Stray ήταν και η Λούπι, ένας υπέροχος βελγικός ποιμενικός. Η Λούπι ζούσε χρόνια στο κλουβί. Και μπορεί να μην ήθελε τα άλλα ζώα, όμως λάτρευε τους ανθρώπους και αποζητούσε την παρέα τους. Το κλουβί σε καμία περίπτωση δεν ήταν για αυτή.
Η σκυλίτσα έκανε κύκλους στο κλουβί της ασταμάτητα, προαυλιζόταν μόνη της, και μόνο όταν έβγαινε βόλτα με λουρί και είχε αποκλειστικότητα, δηλαδή άνθρωπο δίπλα της και σκοπό, γινόταν το πιο ευτυχισμένο σκυλί του κόσμου, το πιο τρυφερό, το πιο υπάκουο.
Τα χρόνια πέρασαν, η Λούπι γέρασε, τα πίσω πόδια της άρχισαν να την πονάνε, αλλά το πάθος της για τα δύο τρία πράγματα που την ευχαριστούσαν δεν το έχασε ποτέ. Όμως μεγάλωσε και μειώνονταν οι ελπίδες πως θα βρει ένα σπίτι. Λίγες είναι οι περιπτώσεις των ηλικιωμένων σκύλων που ζουν στα καταφύγια και βρίσκουν ένα σπίτι. Ο κόσμος δεν θέλει μεγάλα σε ηλικία ζώα.
Όμως ποτέ δεν μπορεί να είσαι σίγουρος για τίποτα. Το κάθε ζωάκι έχει το δικό του άστρο. Λίγους μήνες πριν, ήρθε μια οικογένεια στο καταφύγιο του Save a Greek Stray, όπου ζούσε η Λούπι, αποφασισμένη να υιοθετήσει το σκυλί αυτό και μόνο. Ένα σκυλί μιας ράτσας που δεν είναι για όλους, με επίπεδα ενέργειας που δεν ήξερε κανείς πώς θα είναι μέσα σε ένα σπίτι, ηλικιωμένο και με αρθριτικά και σε μια οικογένεια χωρίς καμία εμπειρία με σκύλους στο παρελθόν. Έμοιαζε, όπως χαρακτηριστικά λένε οι εθελοντές, σαν συνταγή καταστροφής.
Αλλά δεν ήταν. Γιατί πάντα μπορούν να συμβούν θαύματα. Η υιοθεσία της Λούπι αποδείχτηκε ανέλπιστα μια υπέροχη υιοθεσία που οι εθελοντές θα θυμούνται για χρόνια. Το σκυλί είναι τρισευτυχισμένο, στο σπίτι δεν κάνει κύκλους όπως έκανε στο κλουβί αλλά κοιμάται στο όμορφο και αναπαυτικό κρεβατάκι της. Βγαίνει τη βόλτα της, έχει τους ανθρώπους της, και έχει ξανανιώσει.
Το Save a Greek Stray με μεγάλη χαρά αναφέρει:
«Την ιστορία της Λούπι θα τη λέμε και θα την ξαναλέμε μόνο για ανθρώπους που σκέφτονται να υιοθετήσουν ένα γέρικο σκύλο και διστάζουν, αλλά και για όλους τους εθελοντές που πονάνε για ζώα σαν αυτή, ζώα που ανήκουν στην κατηγορία “αυτό τώρα ποιος θα το υιοθετήσει;”. Ας μη χάνουμε τις ελπίδες μας, και ας δίνουμε στα ζώα αυτά ευκαιρίες μέχρι το τέλος.
Θα κλείσουμε με τα λόγια της γυναίκας που αποφάσισε να βάλει τη Λούπι στο σπίτι της και στη ζωή της:
“Εγώ αρχικά ενδιαφέρθηκα για αυτή με το σκεπτικό “ας δοκιμάσω να δώσω καλά τελευταία σε αυτό το γέρικο ζωάκι μιας που δεν περνάει και τόσο καλά εκεί με τα άλλα ζώα”. Τελικά αντί για “γέρικο ζωάκι που βοηθάω” έχω βρεθεί με ένα πανέξυπνο αγγελουδάκι που με κάνει καλύτερο άνθρωπο.”
