Δυο χρόνια μετά τη μετατροπή της κακοποίησης ζώου σε κακούργημα και τα πράγματα στη χώρα μας δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολύ. Οι κακοποιήσεις έχουν χτυπήσει κόκκινο. Οι θάνατοι αδέσποτων από χέρι ανθρώπου είναι αμέτρητοι και καθημερινοί. Οι εγκαταλείψεις το ίδιο. Η εξόντωση των ζώων έχει γίνει πλέον το αγαπημένο σπορ του Έλληνα. Φόλες κυρίως. Παντού φόλες. Μια χώρα γεμάτη φόλες και νεκρά ζώα.
Αφορμή για αυτά μια ανάρτηση του Φιλοζωικού Σωματείου Λάρισας Φιλοζωικό Σωματείο Λάρισας Anim.A.L. (Animal Adoptions Larissa). Οι εθελοντές στον Τύρναβο έψαχναν αυτές τις μέρες ένα αδεσποτάκι που φρόντιζαν. Πριν από λίγο καιρό κάποιοι ασυνείδητοι είχαν ρίξει φόλες. Το σκυλάκι αυτό είχε εξαφανιστεί. Κάποιο είχαν βρει νεκρό. Και έψαχναν αυτό. Και τελικά βρέθηκε και αυτό νεκρό.
Θα βρεθεί αυτός που σκότωσε με τόσο φριχτό τρόπο τα πλάσματα αυτά; Ο συγκεκριμένος σκύλος ήταν στειρωμένος και τσιπαρισμένος από το δήμο Τυρνάβου. Δεν είχε όνομα. Ήταν απλά ένας σκύλος που δεν είχε ενοχλήσει κανέναν. Φοβικός και προσεκτικός στις κινήσεις του ζούσε σε συγκεκριμένη περιοχή μαζί με τον άλλο σκύλο που βρέθηκε αρχικά νεκρός. Και τα δυο αυτά ζώα τα φρόντιζαν κάποιοι άνθρωποι. Λίγο φαγητό, λίγο νερό, να καταφέρουν να επιβιώσουν.
Από ό,τι μαθαίνουμε στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει κάποιος που ενοχλείται από τα αδέσποτα. Ενοχλείται και μόνο με την παρουσία τους. Και είχε δημιουργήσει στους εθελοντές πολλές φορές προβλήματα. Αποδείξεις ότι είναι αυτός πίσω από την εξόντωση των ζώων δεν υπάρχουν. Θα μιλήσει κάποιος άραγε;
Και ερχόμαστε στο βασικό. Στις μικρές κοινωνίες, χωριά, κωμοπόλεις, οι άνθρωποι είναι γνωστοί. Όλοι γνωρίζουν τις κινήσεις όλων. Και ξέρουν. Ναι, τις περισσότερες φορές ξέρουν το δράστη, αυτόν που θα κάνει κακό στα ζώα. Αλλά δεν μιλάνε. «Πού να μπλέξω τώρα…» Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει αυτό. Ομερτά. Όλοι αλληλοκαλύπτονται. Και έτσι γίνονται συνένοχοι. Γιατί η σιωπή είναι, καλοί μου άνθρωποι, συνενοχή.
Ο σκυλάκος αυτός πέθανε με βασανιστικό τρόπο. Αλλά ποιος νοιάζεται; Βλέπετε είχε την ατυχία να γεννηθεί αδέσποτος ή να γίνει κάποια στιγμή αδέσποτος. Γιατί και οι εγκαταλείψεις ζώων είναι αμέτρητες καθημερινά. Και ήταν ανεπιθύμητος. Χωρίς να υπάρχει λόγος. Απλά ανεπιθύμητος. Και αυτός που δεν τον ήθελε, τελικά τον σκότωσε. Τόσο απλά.
Τόσο απλά γίνονται οι εξοντώσεις των ζώων σε αυτή τη χώρα που έχει την πρωτιά των κακοποιήσεων. Και τόσο απλά οι περισσότεροι επιλέγουν να μη μιλήσουν. Για αυτούς είναι άλλο ένα ζώο.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που θα λυπηθούν, που θα ματώσει η καρδιά τους όταν βρουν το ζωάκι που αγαπούσαν και πρόσεχαν νεκρό. Είναι αυτή η χούφτα εθελοντών. Ελάχιστοι που θα νιώσουν πραγματικά μέσα τους την αδικία. Που θα εξοργιστούν, που θα ψάξουν να βρουν ποιος το έκανε. Και που για άλλη μια φορά θα μείνουν να αναρωτιούνται γιατί τόσο μίσος και τόση κακία στα ζώα. Που δεν επέλεξαν τα ίδια να μείνουν αδέσποτα, δεν φύτρωσαν μια μέρα μόνα τους. Πίσω από αυτά κρυβόμαστε εμείς οι άνθρωποι. Που δεν τα στειρώνουμε, που τα αφήνουμε να γεννούν και μετά ξεφορτωνόμαστε κάπου έξω τα μικρά που γεννιούνται. Και έτσι κάποιος βρίσκεται να τα εξοντώσει.
Ο σκυλάκος που πέθανε δεν είχε όνομα ή τουλάχιστον εμείς δεν μάθαμε ποτέ το όνομά του. Ήταν άλλος ένας αδέσποτος σκύλος. Που τιμωρείται γιατί είναι αδέσποτος. Χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι είναι θύμα. Αλλά έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Εγωιστές και σκληροί. Δημιουργούμε θύματα και τα τιμωρούμε και από πάνω.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com
