Είναι πολύ θλιβερό και άδικο να σε πετάνε όταν αρρωστήσεις ή γεράσεις. Το κάνουμε στους ανθρώπους, θα πείτε. Δεν θα το κάναμε στα ζώα;
Το έχουμε πει ξανά. Οι εγκαταλείψεις στη χώρα μας τείνουν να εξελιχθούν σε εθνικό σπορ. Αυτό το γνωρίζουν από πρώτο χέρι όσοι ασχολούνται με τα ζώα και δίνουν καθημερινά τη ζωή τους για να τα προστατέψουν.
Και όμως, συνέχεια αμέτρητα ζώα πετιούνται στην κυριολεξία σαν σκουπίδια στους δρόμους, τις χωματερές, τα βουνά, ακόμα και στους κάδους των σκουπιδιών. Ζώα ανεπιθύμητα, γέρικα, ανάπηρα, μωρά, άρρωστα. Τα εγκαταλείπουν επειδή τα βαρέθηκαν, επειδή γέρασαν, επειδή αρρώστησαν και δεν θέλουν να δώσουν τα έξοδα των κτηνιατρείων. Τα εγκαταλείπουν γιατί αποφάσισαν ότι δεν τα θέλουν πια. Τους είναι βάρος.
Το ίδιο συνέβη και με τη σκυλίτσα της φωτογραφίας, όπως αναφέρουν οι εθελοντές του ΣΠΑΖ (Σύλλογος Προστασίας Αδέσποτων Ζώων, SPAZ Greece).
Δυστυχώς, όπως μαθαίνουμε από τον ΣΠΑΖ, η σκυλίτσα δεν υπάρχει πια. Βρέθηκε μια από αυτές τις μέρες νεκρή. Άλλωστε για αυτό την πέταξαν στο δρόμο. Για να πεθάνει εκεί, μόνη και αβοήθητη.
Είναι αμέτρητα τα γέρικα ζώα που προσπαθούν να επιβιώσουν στους αφιλόξενους δρόμους. Ελάχιστα τα καταφέρνουν. Και αυτά με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων με ενσυναίσθηση.
Υιοθετήστε ένα από αυτά. Μη σκεφτείτε ότι θα πεθάνει σύντομα και θα σας ραγίσει την καρδιά. Ας σας τη ραγίσει. Γιατί το να πεθάνει σε σπίτι με αξιοπρέπεια, φροντίδα και αγάπη είναι πιο σημαντικό. Είναι σημαντικό ένα πλάσμα, είτε άνθρωπος είναι είτε ζώο, να καταλαβαίνει ότι δεν είναι μόνος του στο τέλος.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com
