Έχετε αναλογιστεί ποτέ πόσες φορές βρεθήκατε μπροστά στο θέαμα νεογέννητων κουταβιών εγκαταλελειμμένων σε κάδους απορριμάτων ή έστω πόσες φορές ακούσατε ανάλογες ιστορίες; Όλο και περισσότερα περιστατικά τέτοιου είδους εγκατάλειψης βλέπουν το φως της δημοσιότητας υπενθυμίζοντάς μας την αξία της στείρωσης τόσο των κατοικίδιων όσο και των αδέσποτων ζώων. Ωστόσο, υπάρχει ακόμα αρκετή συζήτηση ανάμεσα σε αυτούς που έχουν κατοικίδιο γύρω από την αναγκαιότητα της στείρωσης και αρκετοί την αποφεύγουν είτε λόγω κόστους είτε επικαλούμενοι τις “παρενέργειες” της επέμβασης.
Η αλήθεια είναι ΜΙΑ:
Η στείρωση σώζει ζωές, προλαμβάνοντας είτε μια ανεπιθύμητη κυοφορία είτε ποικίλες παθολογικές καταστάσεις, όπως την πυομήτρα, τα νεοπλάσματα του μαστού και του γεννητικού συστήματος.
Ποιοι είναι όμως αυτοί οι μύθοι που συχνά αποτελούν φρένο για τον ιδιοκτήτη να λάβει την απόφαση της στείρωσης;
ΜΥΘΟΣ Νο1: Είναι προτιμότερο να στειρώσεις ένα θηλυκό ζώο αφού γεννήσει μια φορά
Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι η στείρωση του θηλυκού ζώου αφού αυτό γεννήσει μια φορά συνδέεται με οφέλη της υγείας του. Αντιθέτως, όσο νωρίτερα πραγματοποιηθεί η στείρωση τόσο το καλύτερο, δεδομένου ότι όσο προχωράνε οι οιστρικοί κύκλοι τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για εμφάνιση νεοπλασιών στο γεννητικό σύστημα και στο μαστό. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τελευταία επιστημονικά δεδομένα η στείρωση μεταξύ πρώτου και δεύτερου οιστρικού κύκλου συνοδεύεται από 8% πιθανότητα εμφάνισης νεοπλασιών με κακοήθεια σε σύγκριση με ακέραια ζώα, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό ανεβαίνει στο 26% εάν η στείρωση πραγματοποιηθεί μεταξύ τρίτου και τέταρτου οιστρικού κύκλου. Μετά τον τέταρτο οίστρο οι πιθανότητες εξισώνονται με αυτές ενός ακέραιου ζώου.
ΜΥΘΟΣ Νο2: Η στείρωση του αρσενικού ζώου το καθιστά ακατάλληλο για φύλακα ή κυνηγό
Η ευφυία ενός σκύλου συνδέεται πολύ περισσότερο με τα γονίδια και το περιβάλλον όπου διαβιεί παρά με τις γεννητικές ορμόνες. Αντιθέτως η στείρωση μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εκδήλωσης ανεπιθύμητων συμπεριφορών όπως το “μαρκάρισμα” με τα ούρα του αρσενικού γάτου, τις διαμάχες μεταξύ των αρσενικών και την επιθετικότητα. Επιπλέον, μειώνονται οι πιθανότητες εμφάνισης παθήσεων του προστάτη και νεοπλασμάτων των όρχεων.
ΜΥΘΟΣ Νο3: Η στείρωση είναι άμεσα υπεύθυνη για την αύξηση βάρους
Είναι γεγονός ότι η στείρωση μειώνοντας τα επίπεδα οιστρογόνων και τεστοστερόνης επιφέρει και μείωση του μεταβολικού ρυθμού. Ωστόσο, ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να λάβει υπόψη αυτή τη μεταβολή και να προσαρμόσει τη διατροφή και την άσκηση του ζώου σύμφωνα με τις συστάσεις του κτηνίατρου. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνδέσουμε τα ολοένα και αυξανόμενα ποσοστά παχυσαρκίας στα ζώα συντροφιάς με τη στείρωση. Το φύλο, η φυλή, η ηλικία, το περιβάλλον διαβίωσης, η άσκηση, το είδος της τροφής, μέχρι και ο τρόπος ζωής του ιδιοκτήτη αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν την εκδήλωση παχυσαρκίας. Μάλιστα, έχει βρεθεί ότι η στείρωση σε ηλικία μικρότερη των πέντε μηνών μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εκδήλωσης παχυσαρκίας.
ΜΥΘΟΣ Νο4: Η επέμβαση είναι υπερβολικά ακριβή
Υπάρχει μια τεράστια συζήτηση γύρω από την κοστολόγηση της επέμβασης και ο κάθε ιδιοκτήτης συναντά μια μεγάλη γκάμα τιμών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όπως και να ΄χει, το κόστος φροντίδας τόσο ενός άρρωστου ζώου όσο και των νεογέννητων από μια ανεπιθύμητη γέννα μπορεί εύκολα να ξεπεράσει αυτό της στείρωσης.
Αφού λοιπόν καταρρίψαμε τους συχνότερους μύθους, ας προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση σε ένα κρίσιμο ζήτημα γύρω από το οποίο έχει αναπτυχθεί επιστημονική συζήτηση και αφορά την απόφαση για τον καταλληλότερο χρόνο στείρωσης ενός θηλυκού ζώου. Η μία άποψη που επικρατεί υποστηρίζει την όσο γίνεται νωρίτερα πραγματοποίηση της επέμβασης λαμβάνοντας υπόψη τα ποσοστά εμφάνισης νεοπλασιών όπως συζητήθηκε παραπάνω. Από την άλλη, επιστημονικά δεδομένα αποδεικνύουν ότι η στείρωση του θηλυκού σκύλου πριν την εκδήλωση του πρώτου οίστρου συνδέεται με αυξημένα ποσοστά εκδήλωσης ακράτειας λόγω ατελούς ανάπτυξης του ουροποιητικού συστήματος και με ατελή ανάπτυξη του μυοσκελετικού.
Για το λόγο αυτό, προτού λάβετε την απόφαση, συζητήστε με τον κτηνίατρό σας για τον ιδανικό χρόνο, σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες του ζώου σας.
-Επιμέλεια άρθρου-
Δάφνη Κοκάρα, Κτηνίατρος
Πηγή: http://www.diagnovet.gr/