Η πόλη της Κωνσταντινούπολης είναι γνωστή για τις χιλιάδες αδέσποτες γάτες που ζουν αιώνες εκεί και αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά της. Τη σχέση της Πόλης και των πανέμορφων αυτών αιλουροειδών περιγράφει η σκηνοθέτης Ceyda Torun στη νέα της ταινία-ντοκιμαντέρ “Kedi”, που σημαίνει γάτα στα τουρκικά. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην Κωνσταντινούπολη τον Φεβρουάριο και θα παιχτεί σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο.
Η Torun, η οποία γεννήθηκε στην Πόλη και σήμερα ζει στο Λος Άντζελες, παρουσιάζει τις αδέσποτες αυτές γάτες ως αναπόσπαστο μέρος της πόλης, ως μέρος της καθημερινότητας των κατοίκων. Οι γάτες αυτές ζουν στους δρόμους, στις αυλές, και συμβιώνουν αρμονικά με τους κατοίκους. Σε συνέντευξή της η σκηνοθέτης εξηγεί τη δυνατή σχέση των κατοίκων της Πόλης και των αδέσποτων γάτων της: “Πίσω από αυτή τη σχέση υπάρχει ο θρησκευτικός παράγοντας. Πολλοί κάτοικοι μου είπαν ότι ο πραγματικός Μουσουλμάνος αγαπάει τις γάτες. Ορισμένοι συγγραφείς αναφέρουν ότι ο Προφήτης Μωάμεθ είχε μια αγαπημένη γάτα, με το όνομα Μουέζα. Λέγεται ότι η αγάπη του για τα ζώα αυτά ήταν τόσο μεγάλη, ώστε θα προτιμούσε να έμενε χωρίς το μανδύα του παρά να ενοχλούσε μια γάτα που θα κοιμόταν επάνω σε αυτόν. Και το Ισλάμ έχει τόσες ιστορίες με γάτες. Για αυτό υπάρχει αυτή η σχέση.
Οι άνθρωποι μέσω της γάτας εκφράζουν την πνευματική, τη συναισθηματική και τη φιλοσοφική πλευρά τους. Σαν τον άντρα που λέει στην ταινία ότι οι γάτες είναι η σύνδεση του ανθρώπου με τον Θεό. Το ενδιάμεσο. Στην Τουρκία δεν πρέπει να εκφράζεις τα συναισθήματά σου. Πρέπει να είσαι σκληρός. Ειδικά αν είσαι άντρας. Έτσι έχουν μάθει. Το να δείχνεις συμπόνια και στοργή σε κάτι, όπως οι γάτες, ή το να μιλάς για τις γάτες είναι ένας τρόπος να σπάσει ο πάγος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους. Για την ταινία συναντήσαμε 35 γάτες, σε διαφορετικές γειτονιές. Προσπαθήσαμε να βρούμε γάτες που είχαν κάποια ιδιαίτερη σχέση με κάποιους ανθρώπους γύρω. Τελικά παρουσιάζουμε 7 γάτες με τις ιστορίες τους. Ξέρεις τι λέμε; Αν θέλεις να μάθεις για τη ζωή κάποιου, ρώτα τη γάτα που φροντίζει. Το άσχημο σε όλο αυτό είναι ότι από τη δεκαετία του ’70 που εγώ μεγάλωσα, έχουν μείνει στην Κωνσταντινούπολη ελάχιστοι πράσινοι χώροι για να ζουν οι γάτες. Αυτό δείχνει και το πόσο άλλαξε και η δική μας ζωή. Χαίρομαι όμως που η Πόλη έχει ακόμα τις γάτες της. Και που υπάρχουν άνθρωποι που τις φροντίζουν. Ένα μάλιστα μέρος των χρημάτων της ταινίας θα πάει σε οργανώσεις που φροντίζουν τις γάτες”.
Κάντε κλικ εδώ να δείτε το τρέιλερ:
https://vimeo.com/87816089
