Όταν ακούμε τη λέξη δημοτικό καταφύγιο ή κυνοκομείο, μας έρχονται στο μυαλό οι άθλιοι χώροι, συχνά-για να μην πούμε σχεδόν πάντα- που ζουν αδέσποτα ζώα σε συνθήκες εγκλεισμού. Τα καταφύγια της χώρας μας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στοιβαγμένα σκυλιά, αφημένα στο κρύο και τη ζέστη, χωρίς αγάπη, χάδια και τη σωστή φροντίδα. Σε μικρά κλουβιά που δεν βγαίνουν συχνά βόλτα. Πολλές φορές μάλιστα κάποια είναι και μονίμως δεμένα (βλέπε καταφύγιο Σπάρτης).
Για αυτό, είναι αλήθεια ότι όταν βλέπουμε να γίνονται εκτός Ελλάδας ωραία πράγματα για τα ζώα, με αγάπη και φροντίδα, τα “ζηλεύουμε”. Νιώθουμε για άλλη μια φορά ότι είμαστε σε ένα μέρος που βασικά δεν αγαπάει τα ζώα. Και όσοι προσπαθούμε να κάνουμε κάτι για αυτά δυστυχώς βρίσκουμε χίλια δύο εμπόδια. Οι πρώτοι φυσικά που μας δυσκολεύουν τη ζωή είναι οι συμπολίτες μας αλλά και οι δήμοι φυσικά. Που έχουν αποποιηθεί όλες τις ευθύνες τους.
Υπάρχουν όμως και κάποια καταφύγια που δεν θα φανταζόμασταν ότι μπορούσαν να υπάρχουν. Καταφύγια-πρότυπα. Ένα τέτοιο είναι το Kedi Kasabasi που βρίσκεται στην επαρχία Samsun στη Βόρεια Τουρκία, στη Μαύρη Θάλασσα.
Το καταφύγιο αυτό λέγεται αλλιώς και “cat town” γιατί πραγματικά είναι μια “πόλη”, παραδεισένια, που ζουν γάτες.
Ο υπέροχος αυτός χώρος για πρώτη φορά άνοιξε τις πόρτες του πριν από 7 περίπου χρόνια και αποτελείται από ξύλινα σπιτάκια στα οποία ζουν αδέσποτες ή εγκαταλειμμένες γατούλες. Το μέρος είναι πλαισιωμένο από ένα μεγάλο δάσος. Οι γάτες είναι ελεύθερες σε μια τεράστια έκταση.
Το καταφύγιο αυτό φροντίζεται από το δήμο, όπου παρέχει τα πάντα για τα ζώα. Τι να πρωτοπούμε. Από κλασική μουσική που ακούγεται ώστε να χαλαρώνουν, τρία γεύματα την ημέρα, χώρους να παίξουν και να γυμναστούν, διάφορα παιχνίδια. Διαθέτει επίσης και κτηνίατρους που φροντίζουν τα άρρωστα αλλά και αυτά που έχουν ανάγκη. Δεν είναι υπέροχο όλο αυτό; Είναι. Το χειμώνα μάλιστα έχει θερμαινόμενους χώρους ώστε τα ζώα να είναι ζεστά και προστατευμένα.
Ο Faruk Kan, ένας από τους κτηνίατρους του καταφυγίου, αναφέρει ότι θέλει οι γάτες να ζουν εκεί άνετα και να νιώθουν ότι είναι στο σπίτι τους. Οι περισσότερες βρέθηκαν αδέσποτες και χτυπημένες. Και ο σκοπός τους είναι να βρουν ένα μόνιμο σπίτι.
Το καταφύγιο το επισκέπτονται συχνά πολλά σχολεία. Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τις γατούλες, που είναι, όπως καταλαβαίνουμε, στειρωμένες και εμβολιασμένες. Παίζουν και φωτογραφίζονται μαζί τους. Εκτός από σχολεία πολλοί είναι οι εθελοντές που πηγαίνουν εκεί για να φροντίσουν αλλά και παίξουν με τα υπέροχα τετράποδα πλάσματα που ζουν, εδώ που τα λέμε, ζωή και κότα.
Θαύμα; Όχι. Θέληση να υπάρχει, παιδεία, αγάπη, οργάνωση και ενσυναίσθηση. Και όλα γίνονται.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου myrto1@hotmail.com
Ο δήμαρχος Mustafa Demir στον υπέροχο χώρο των γάτων
(AA Photo)
(AA Photo)Δείτε και αυτά:
Πώς είναι η ζωή μιας αδέσποτης γάτας στην Κωνσταντινούπολη; – Petpet.news
4 σχόλια
Δεν υπάρχουν λόγια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Μπράβο σε αυτόν τον δήμαρχο.
Εδώ έχουμε το υπέροχο πάρκο Τρίτση, όπου θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν οι αρμόδιοι φορείς μαζί με εθελοντές και να δημιουργήσουν το καλύτερο, μεγαλύτερο καταφύγιο για όλα τα αδέσποτα ζωάκια. Το οποίο να είναι ανοιχτό και για το κοινό όπου σε συνεργασία με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση να γίνεται εκπαίδευση στα παιδιά για την αξία της φιλοζωίας. Έτσι θα υιοθετούνται πολλά περισσότερα ζωάκια και δεν θα ζουν κάτω από τα αυτοκίνητα. Εύχομαι η πολιτεία να ενδιαφερθεί κάποια στιγμή πραγματικά για τα αδέσποτα ζώα. Όταν υπάρχει θέληση γίνονται θαύματα.
Λύσεις υπάρχουν . ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Και προσπάθειες να γίνουν υπάρχουν αυτοί που καταστρέφουν κάθε πρωτοβουλία. Πετούν τα πιατάκια , χύνουν τα νερά . Τα βιώματα , τα κόμπλεξ και τα ψυχικά τους προβλήματα τα βγάζουν στα αθώα πλάσματα . Πίσω από κάθε Έλληνα πρέπει να υπάρχει και ένας χωροφύλακας !
Πόσο δίκιο έχετε.